‘Yeter ki sev beni’ diye, her şeyi yaptım.
‘Sen yeter ki beni sev’ diye, radyoyu bile tamir eder hale geldim.
Kendi hayatımdan ödünler verdim.
Bana hiç uymasa da senin zevklerine, arkadaşlarına hatta ailene katlandım.
Sırf sen rahat et diye, sana sorun getirmedim.
Sırf sen surat asma diye, tavır koymadım.
Zor anlarımı yansıtmamak için kendimi o kadar kontrol ettim ki, yaşadıklarımın farkında olmadın.
Sürekli gözünün içine baktım.
Bundan dolayı, evi tertemiz, yemekleri çeşit çeşit olan evcimen bir kadına dönüştüm.
Annem hep “eşine hizmet et,” diye telkin ederdi.
Bana “Onunla güzel zaman geçir, eğlenmeyi bil” demedi.
Ben de tüm enerjimi eve, yemeğe ve işlere verdim.
Bunlardan dolayı da sürekli minnet ve övgü bekledim.
Biz mutlu etmeyi işe yaramak sanmışız…
Anlıyorum ki;
Hepsi, “işe yararsam sevilirim”in ürünü.
Hepsi, sevgiyi elde etmeyi bilmemenin ürünü.
Hepsi, kendimi mutlu edememenin ürünü.
Ve anlıyorum ki,
Boşuna o kadar yorulmuşum.
Boşuna o kadar koşturmuşum.
Yorulmadan da, koşturmadan da insan sevilebilirmiş.
Tıpkı en başındaki gibi.
Güler yüzlü olarak da,
Sakin olarak da,
İyi yürekli olarak da,
Sarılarak da,
Saygı duyarak da,
Saygın olarak da,
Duygularını göstererek de,
Pozitif olarak da,
Dokunarak da sevilebilir ve sevebilirmiş insan.
Hem de daha az yorulup, hayatı aksatmadan…
Şimdi bakıyorum da;
Kendimi mutlu ettiğimde, küçük şeyler daha az kafama takılıyor.
Mesela, bardağın yerinde olmaması dünya meselesi olmuyor.
Evin dağınık olması beni bunaltmıyor.
Çocukların sesi beni yormuyor.
Eşimden beklentilerim daha dengeli artık.
Haklılıkla ve zorunlulukla değil, içten ve samimiyetle yaşıyorum.
Her şeyi ondan ilgi ve sevgi görmek için yapmıyorum.
O da baskı altında hissetmediği için daha samimi davranıyor.
Ben istediğim için değil, içinden geldiği için, istediği zaman gösteriyor ilgisini.
Zaten keyifli sohbetimiz ve esprilerimiz de iyileştiriyormuş, şimdi fark ettim.
İşte şimdi anladım ki;
Ben tencereye ne kadar çok samimiyet, sıcaklık, mutluluk ve huzur katıyorsam,
Payıma düşen de o kadar çok oluyormuş…
Ve anlıyorum ki;
Mutluluk mükemmel insan olmak değil, iyi insan olmak…
Mutlu olmak ise paylaşmakmış……
Aile ve Evlilik Danışmanı