Dün Demir ve Güneş oynarken, Demir yanımıza geldi.
Suratı asık. Ne oldu diye sorduk.
Dedi ki “Yarışırken Güneş beni geçti ben de onu kıskandım.”
“Aaa oğlum! O senin kuzenin kıskanılır mı hiç, saçma saçma konuşma. Hadi bakalım git odaya hemen, oyuna devam edin” demedim elbette.
Duygusunu paylaştıktan, konuştuktan sonra rahatladı sonra da evcilik oynamaya başladılar.
Kıskandım demek, bir duyguyu analiz edebilmek, hissettiğini dile getirebilmek öyle önemli bir beceri ki.
Kocaman insanlar olduk çoğumuzda yok!
Akşam evde tekrar söyledi.
Dedim ki “Oğlum kıskanmak çok doğal bir duygudur.
Bunu ifade edebilmen çok güzel.
Ama o parkuru daha hızlı geçtiyse sen de çalışarak hızlanabilirsin.
Ayrıca daha hızlı olmak zorunda da değilsin.
Herkesin güçlü olduğu yönler farklı.
O daha hızlı koşar, sen daha hızlı kek çırparsın.
Farklılıklarınızla bir birinize güç katarsınız.” dedim.
Duygularını ifade etmekten korkmayarak büyüsün çocuklarımız.
Biz ebeveynler olarak, ifade ettikleri duyguların anlaşıldığını onlara hissettirelim.
Erkekler adam ağlamaz, kızlar kahkahayla gülmez önyargılarını çöp sepetine yollayıp, duygularıyla büyüyen bir nesil yetiştirelim.
Doç. Dr. Saniye BENCİK KANGAL- Akademisyen Anne
