Bana yazmış, içini dökmüş:
”Sizin için çok basit, sıradan bir olay belki.
Üniversitedeyken internetten biriyle tanışmıştım; sadece o anlık boşluğu doldurduğu için onunla görüşüyorduk.
Kendisini ilk başlarda önemsemediğim için kendimden bahsederken ona yalanlar söylüyordum.
Zamanla ona çok alıştım; fakat söylediğim yalanları ona itiraf edemedim; kendimi çok farklı tanıttım. Sonra âşık oldum.
Birbirimizi hiç görmedik, ama yıllar geçmesine rağmen onu zerre kadar unutamadım.
Ona yalanlar söyleyerek hep hayal kırıklığına uğrattım.
Bana hep inandı; yalanlar yalan doğurduğu için itirafta bulunamadım.
İçimdeki bu suçluluk duygusundan kurtulamıyorum; onu da unutamıyorum.
En yakın arkadaşımla bile bu durumu paylaşamıyorum; bıktım artık bu suçluluk duygusundan.”
***
Evet, yalan söyleyince sadece başkasıyla olan ilişkimiz değil, kendimizle olan ilişkimizde de aksaklıklar, yaralanmalar olur.
Yalan söyleyen insan ‘insan olma yolculuğunda’ tökezler.
Gerçek Özgürlük boş bir laf değil, yaşamsal değeri olan bir sözdür.
Doğan Cüceloğlu
