Hiç düşündünüz mü?
Çocuklarımıza psikolojik ve fiziksel şiddet uygularken neden bu kadar rahat olduğunuzu?
Ya da çocuğunuza öfkenizi kusarken yapmış olduğunuz davranışları; rahatça eşinize, dostunuza, ailenize yapabiliyor musunuz?
Tokat atmayı alışkanlık haline getirmiş bir sürü aile gördüm.
İnanın bana çocuğunuza davrandığınız gibi etrafınızdaki diğer insanlara davransanız yanınızda kimse kalmaz.
Peki çocuğunuza neden bu kadar rahat davranıyorsunuz biliyor musunuz?
Çünkü O SİZE MUHTAÇ!
Aynı şekilde tepki veremez,sizi terk edemez yada bağırıp çağıramaz.
Sadece susar veya ağlar. 10 dakika sonra gelir hiçbir şey yaşanmamış siz onu hiç üzmemişsiniz, kalbi hiç kırılmamış gibi yine boynunuza sarılır.
Siz, size kötü davrananları bu kadar çabuk affediyor musunuz?
ETMİYORSUNUZ!!!
Size 10 dakika önce hakaret edip tokat atan birine 10 dakika sonra asla sarsılmazsınız.
Bağrınıza basmazsınız.
Size biran önce sarılsın diye düşünmezsiniz.
İçinize dert olmaz kırgınlığınız.
Boynunuzu bükmezsiniz.
Ama çocuğunuz boynunu büker; siz onu döversiniz ama o sizi affedin diye bekler.
Dayağı yer ama yinede sizi üzdüğünü düşünerek içine dert eder.
Sizi affetmek için sabırsızlanır.
Çocuklar çok masum.
Onların bu masumiyetini kullanmayın.
Belki beden olarak size bir şey yapamazlar ama düşünce olarak terk ederler.
Ruhlarında derin yaralar açarsınız.
Telafisi zor durumlara sokarsınız.
Vurmak, hakaret etmek kişinin acizliğindendir.
Konuşmak anlatmak için erdem sahibi olmak lazım.
