Anneler babalar;
Küçük çocuklarına, kendilerini tehlikelerden savunabilecekleri “savunma yöntemlerini” öğretemez.
Belki, onların mizaçlarına göre olan “doğru” savunma metotlarını onlara gösterebilirler.
Bu amaçla genelde yaptıkları;
Çocukların doğuştan getirdikleri “kendilerine has” savunma yöntemlerini bozmak, onlara zarar vermek oluyor.
Örneğin;
Çocuk kardeşine kızmış, bağırıyor. Anne ya da baba hemen müdahale ediyor:
“- Ne bağırıyorsun oğlum, dağ başında mısın? Bir daha bağırırsan ağzını yırtarım.”
Çocuk, kendisine iğne batıran kardeşini bir güzel dişliyor. Müdahale hazır:
“- Adam gibi tepki göstersene, ne o öyle yabani gibi ısırmalar falan? Bir daha görürsem dişlerini sökerim senin.”
Çocuk, kolunu bükerek kendisine zarar veren abisinin kafasından bir tutam saç yolarak kendini savunup hızla kaçıyor. Ebeveyni koşup payını veriyor:
“- Ne utanmaz arlanmaz şey oldun sen böyle? Bir daha yaparsan elini kırarım.”
Aynı çocuk okula başladığında ya da sosyal hayata atıldığında;
– Kendisine zarar verene kızıp bağıramayabilir. Yutkunur. Çünkü birilerinin onun ağzının yırtacağı aklına gelebilir.
– Arkadaşı kendisine kalem batırıyor, hiddetlenip kendini savunamıyor. Ona diş geçiremiyor. Çünkü, birileri tarafından dişlerinin söküleceğini düşünebilir.
– Kolunu sıkarak canını feci yakan bir akranından, onun saçını çekmek suretiyle kurtulmasını beceremez. Çünkü biri elini kırar diye çekinebilir…
Şunu anlatmaya çalışıyoruz:
Çocuklar henüz küçük yaşlardayken, kendilerine zarar veren kim olursa olsun ona, kendilerince bir şekilde tepki verirler ve kendilerini savunmaya çalışırlar.
Onların kullandıkları farklı yöntemler, ebeveyn mantığına ters gelir ve azarlanırlar, engellenirler, tehdit edilirler.
Yani yetişkinler, çocuklarını yanlış tavırlarını kendileri de yanlış tavırlar sergileyerek gidermeye çalışırlar.
Böylece, çocuğun elinde kendini savunacak hiç bir silah bırakmazlar.
İleride çocuk kendini savunamayınca da ebeveyninden tekrar azar işitir, ayıplanır, beceriksiz bulunur.
Ya dövüş sporlarına gönderilir, ya odaya kum torbası asılarak vurma eğitimi verilir, ya da nara atması öğretilir vs.
Çünkü çocuk, kendini hiç bir şekilde savunamaz hale gelmiştir.
Oysa yapılması gereken;
Küçük yaşlardan itibaren çocuğa, kendini her yanlış savunma yöntemi karşılığında ona, doğrusunun öğretilmesidir.
Tehdit edilmesi değildir.
Dr. Yaşar Kuru
