Eminönü’nde otobüse binmiş sıcaktan bunalmış halde otobüsün kalkmasını bekliyorum. Otobüs kaçacak diye su almayı unutmuşum ve dilim damağıma yapışmıştı.
Bir delikanlı girdi 10 12 yaşlarda otobüsün kapısından üstü başı pejmürde pasaklı elinde kendisinin yarı boylarında 24 lü su kolisi…
Su isteyen var mı diye sordu?
Ver bir tane delikanlı dedim. O getirirken cüzdanı kurcaladım bozukluğum kalmamış. Beş lira verdim; alnından akan terini sildi. Elini cebine attı onunda iki lira bozukluğu varmış.
Tamam dedim delikanlı, kalsın beş lira.
Yok dedi, gidip bozdurup geliyorum hemen.
Dedim o zaman ver o iki kirayı gerisi kalsın.
Oda olmaz dedi, su 1 lira.
Tamam dedim borcun olsun bana.
Ben borçlanmam dedi. İlla biri borçlanacaksa al suyu sen borçlan.
Tamam dedim kızma hadi al parayı o zaman bozdur gel.
Yok dedi! Ya otobüs gitmiş olursa tut sen bu parayı, ben kendi paramdan bozdurup geliyorum.
Dedim ya giderse otobüs ben ne yapacağım o zaman?
Senin paran bende kalsa ben senin gibi birine veremem. Ama sokakta benim gibi su satan çocuk çok! Sen bana veremezsen onlardan birine verirsin hepimizin kaderi aynı bizim sonuçta.
Gözlerim dolu dolu baktım beş lira elimde..Ve gitti bozdurdu geldi dört liramı verdi bana, başını okşadım.
Kaç su satıyorsun bir günde dedim.
200 kadar normalde dedi ama bu gün daha senle siftah yaptım.
O niye dedim.
Suyum bitmişti almaya gidecektim baktım cuma vakti gelmiş cumayı kıldım su aldım geldim ancak.
Peki dedim bu gün kazandığın yetecek mi sana?
Ve bizim bolluk içinde unuttuğumuz hatırlamadığımız bir cümleyi kurdu;
“AZIN BEREKETİ OLURMUŞ” babam öyle derdi…
Baban nerede dedim?
“ŞEHİT oldu. ŞEHİT OĞLUYUM ben” dedi..
Ben ağlıyordum otobüs bize bakıyordu. Derken şoför geldi…
“eyvallah” dedi ufak adam.
Dedim bana dua eder misin?
“Tamam ama sende bana anneme ve kardeşime edeceksin. Hasta olmayalım ve her gün tok güvende uyuyalım diye…”
Peki dedim söz..
Bu dört lirayı bir ömür saklayıp her israfımda bakıp vazgeçeceğim inşallah..
Ben bu gün hayat dersi aldım, hemde en hasından…
Alıntı