Sevgiyi sınırsız kullan hayatta,
Düşen bir yapraktaki ahengi de sev,
Gökyüzünde yalnız dolaşan bir bulutu da.
Gece çökünce sana göz kırpan bir yıldızı da sev;
Pencerenin pervazına konan serçeyi de.
Çünkü paylaşmak için geldiğimiz şu yalan dünyada her geçen gün birbirimizden nefret eder hale geldik.
Güzelliklerini gör insanların; farklılıklarını sev.
Kim ne derse desin, inanma; sen hep en tutulacak yerden yakala ve öyle sev.
Hayat, sevgiyi büyütüp güzellikleri paylaşan, etrafına neşe ve iyilik saçan insanlarla güzel;
‘Bir kenarından tutalım ne gerekiyorsa yapalım’ dediğimizde kaçanlarla değil…
Zekeriya Efiloğlu