Dünkü izlediğim bir filmde psikiyatr kendinden yaşça büyük evli bir kadınla ilişki yaşayan 17 yaşındaki bir çocukla konuşuyordu.
Diyordu ki : “Annelerimiz ve babalarımız bizim için balkon insanıdır. Yani bizi takdir eden, koşulsuz seven ve kabul eden hatta bize hayran kişilerdir.
Eğer bir çocuk büyürken bu duygularını tatmin edemezse işte böyle kendine balkon insanı arar.
Senin onda yaşadığın gerçek aşk değil, annen ve babanda yaşayamadığın o duyguların açlığıdır.”
Ne acıdır ki, hayatta yanında olmasına rağmen, annesinin sesinden bir kez bile ninni duyamamış nice yavru var…
Annesinin yanına kıvrılamayan,sesinin en tatlı tonuyla masallar dinleyemeyen, babası bir kez olsun onunla oynamamış anneli annesiz, babalıyken babasız kuzular var…
Halihazırda nefes alıyorken annesinden, babasından mahrum etmeyin evlatlarınızı…
Alın koynunuzda anne kokunuzda uyutun, en sıcacık ninnilerle büyütün…
Çok isteseniz de bir daha bu yaşlarda olmayacaklar, daha geç olmadan, yüreğinize keşkeler dolmadan,çocuklarınızı kendinizle doyurun…
Doyurun ki gerçek sevgiyi başka yanlış adreslerde aramasınlar… Lütfen…
Funda Uçuk Er
