Çocuklarımızın gerçekle temaslarının koptuğunun farkında mısınız?
Bir çocuğun büyürken belli sayıda ilişki kurmaya , sosyal yaşantı içinde gözlem yapmaya konuşmaya ihtiyacı vardır.
Gerçek ilişkilerden kopuk, sanal yüzeysel ilişkiler kuran ve sanal zaferler kazanıp, bilgisayar oyunlarında ileri level atlayan evlatlarımız gerçekle temaslarını her gün biraz daha yitiriyor.
Bu çocuklarımızın birey olamaması, dürtüsel öfke patlamalarıyla insani duygular yaşayamaması ve insani beceriler geliştirememesi anlamına geliyor.
Sevgili dostlar evlatlarınız itiraz etse de öfkelense de 12 yaş altı çocuklarınızın ekranla ilişkilerine sınırlar koyun.
Nasıl mı çok basit “hayır” diyerek.
Siz “hayır” diyeceksiniz, o bunalacak ve sonra sakinleyecek, sonra birlikte ailece konuşacak, iletişim kuracak, çocuğunuza zaman ve aile birliğine emek vereceksiniz.
Elbet kolay olmayacak, 12 yaş altı çocuklarınızla bu “hayır” ları kullanmaksızın, ergenlik döneminde yavrunuzu toparlayabilmek, bağımlılıktan korumak hiç de kolay olmayacak.
Varsın şimdi biraz otoritenizle üzülsün, ama bağımlı çocuklar, kimlik geliştirememe, insani beceriler kazanamama tehlikesi ile karşı karşıyalar.
İşte bu yüzden ergenlik öncesi çocuklarınızın spor, sanat gibi alanlarda beceriler gelişimini sabırla destekleyin ısrarla istemese de teşvik etmeye devam edin.
Çocuklarınızı takım sporlarına yönlendirin.
Çocuklarınızın aile içinde daha çok sohbet ve iletişime tanık olması için aile birliğinizi canlı tutun.
Yani emek verin dostlar, evlatlarımızı sağlıklı insanlar yapabilmek için daha çok emek ve bu durumu bilmesi gerektiğiniz dostlarınızı da etiketleyerek farkına varmalarını sağlayabilirsiniz belki de ne dersiniz?
Kudret Eren Yavuz
