Küçük çocuğa;
Eline aldığı istemediğiniz bir eşya için:
– Bırak onu, denmez.
– Koy yerine çabuk, da denmez.
– Hele de, “Ver onu bana”, hiç denmez.
Neden?
Çünkü o eşyayı bir amaç için eline almıştır.
İster tehlikeli bir eşya olsun, isterse başka bir çocuğun oyuncağı veya eşyası olsun, o eşya artık onundur.
Kaybetmeyi göze almaz.
Kimseye vermez.
Onu kırar, gene de kimseyle paylaşmaz.
Zorlarsanız, üsteler ve diretirseniz;
O da direnir. Hem de tüm gücüyle.
Olmadı, eşyayı yere çarpar.
Daha olmadı, onu üstünüze fırlatır.
Sonra da gelir size vurur, sizi ısırır.
Eh, evde bir de bebek varsa işte o zaman durum daha da tehlikeli olabilir.
Gücü ona yettiği için ilk hedefi o olur, gider hıncını ondan çıkarır.
Peki ne yapılır?
Eşyanın durumuna göre aşağıdaki seslenişlerden biri ya da birkaçı tercih edilebilir:
– Onun ne işe yaradığını sana göstermemi ister misin?
– Onun ne olduğunu sana anlatayım mı?
– Yanıma gelirsen onunla bir iş yapabiliriz ikimiz.
– Onun içine bir şeyler koyalım mı?
– İçine ne dolduralım sence?
– İkimiz onunla bir oyun oynayalım mı?
– Yanına gelmeme izin verirsen onu birlikte inceleyelim, hı ne dersin?…vs.
Dr. Yaşar Kuru
