San Francisco’da bir okul müdürü üç öğretmenini çağırır;
“Sizler okulumuzun en iyi öğretmenlerisiniz.
Bu nedenle 90 üstün zekâlı öğrenciyi size vereceğim.
Bu öğrencilerin gelişimlerini aynen devam ettirmelerini ve yıl sonunda çok şey öğrenmelerini bekliyorum” şeklinde bir konuşma yapar.
3 öğretmen gibi öğrenciler ve öğrencilerin anne ve babalarıyla da bir araya gelip aynı şeyleri söyler;
“Sizler en zeki öğrencilerimizsiniz…
En başarılı öğretmenlerimiz sizlere eğitim verecek…”
Herkes çok mutludur…
Ve o okul dönemi herkesin çok hoşuna gider.
Okul bittiği zaman öğrenciler, bütün San Francisco Körfezi’ndeki diğer öğrencilere göre yüzde 30 daha başarılı olur.
Yıl sonu geldiğinde okul müdürü üç öğretmeni odasına davet edip;
“Size bir itirafta bulunmak istiyorum.
En zeki öğrencilerin 90’ı sizde değildi.
90 öğrenciyi sistemden tesadüfen seçtik” der.
Bunu duyan öğretmenler, doğal olarak öğrencilerde görülen başarının kendi öğretme becerilerine bağlarlar.
“Bir itirafım daha var” der müdür;
“Siz de en parlak öğretmenler değilsiniz.
İsimlerinizi bir şapkanın içine doldurduğum kâğıtların arasından rastgele seçtim.
Öyle olduğuna inandığınız için başarılı oldunuz…”
İstemek, başarıya giden yolda ilk adımı atmanızı sağlar.
İnanmak ve çalışmaksa bu yolu tamamlamanızı…
