İki çocuk tartışır..
Doğal olarak büyükler girer devreye.
-Özür dile arkadaşından...
Çocuk direnirse şayet;
Sevdiği bir şeyden mahrum edilme tehdidi gelir büyüğünden.
Çocuk mecbur özür diler.
Büyüğümüz ise; “Bak sözümü dinlettim.“ dercesine gerim gerim gerinir.
O çocuğu izledim bir süre…
Kendini ifade edemediği için (çünkü hiç suçu yoktu) kızgınlık, kırgınlık ve öfkeyi büyüttü içinde.
En kötüsü de, içinde büyüttü bunları…
Uzun uzun baktı büyüğüne…
“Sen beni ne duruma düşürdüğünün farkında mısın?” dercesine.
O anda tek beklediği, konuşmak için fırsat verilmesiydi kendisine.
Çocuklar arasında elbetteki bu tarz tartışmalar olur.
Büyüklerin tanık olmadığı zamanlarda, onlar kendilerince çözüm bulur…
Bizim yanımızda gelişmişse bu olay, suçluyu bulmak olmamalı amacımız.
Bu tarz olumsuz davranışlar karşısında, ne hissettiklerini ve nasıl bu durumu çözebileceklerini buldurtmalıyız.
Çünkü, bizler her zaman onların yanında olmayacağız.
Her zaman birileri aralarını bulmayacak bu çocukların.
Bu tarz durumların kimseyi kırmadan üstesinden gelinebileceğini öğretmeliyiz onlara.
https://www.facebook.com/3cocukannesiogrenciailekocu