“Biz kavga ediyoruz ama çocuğumuza bunu hissettirmiyoruz” diyen anne babalardan başlayalım…
Kandırmayın kendinizi
Değil diğer odada kavga etmek diğer sokakta bile kavga etseniz sonrasında çocuğunuz bunu bir şekilde hisseder ve farkında olmadan (ya da olarak) onun güvendiği dağlara kar yağdırmış olursunuz.
Tıpkı gözleri görmeyen bir insanın daha iyi duyması gibi çocuklar da yeni oldukları dünyayı tanımak için tek çıkış kapısı olan anne ve babası ile sanılandan çok daha fazla duygusal bağ kurar. (kurmalıdır da)
Bu sebeple bakışlarınızdan, sözlerinizden, oturup kalkmanızdan vs. herhangi bir yoldan sizin huzursuzluğunuzu anlaması işten bile değildir.
Kritik nokta burasıdır.
Çocuk bir şekilde bunu anlar ve onun için en güvenli olması gereken ortam ve kişiler güvensiz/huzursuz hale geldikçe kendisi de güvensiz ve huzursuz hissetmeye başlar.
Küçük küçük tadı kaçar; uykusu, yemesi bozulur…
Bu duruma karşı yapılması gereken kolaydır aslında; mutlu ve huzurlu gözükmeye çalışmak yerine gerçekten mutlu ve huzurlu olabilmenin yollarını aramak.
Eşler sık sık kendilerini yoklamalı, karşılıklı uyum, ilgi ve anlayışlarını tazelemeli ki; huzurlu ortam çocuğa huzur getirsin ve ruhen, bedenen sağlıklı büyüyebilsin.
NOT: Çocuk hangi yaşta olursa olsun sizin ruh halinizi hisseder; anne karnındayken bile…
