Bu akşam bir mağazada kasada sırada beklerken dünya güzeli bir anne;
“Aaaa ben sizi tanıyorum. Siz Sema hanımsınız.” dedi.
Ardından;
“Sizi takip ediyorum. Çok merak ediyorum gerçekten o kadar sabırlı ve şefkatli bir anne misiniz her zaman?”
“Bunu çocuklarıma sormak lazım.” dedim. Biraz sohbetten sonra ayrıldık.
Ben de aynı soruyu çocuklarıma sordum.
Kızım;
“Anne doğrusu bazen sana kızıyorum. Ama bazen de ben bile kendime sinir olurken sen öyle sabırlı ve şefkatli davranıyorsun ki…”
Oğluma sordum.
Gülümsedi ve dedi ki;
“Anne peygamberimiz demiş ki; Cennet annelerin ayakları altındadır. Bu soruna cevabım bu olsun.”
“Ne güzel bir cevap verdin oğlum. Ama daha detaylı bir cevabı duymak isterdim.”
“Sen iyi bir annesin anne. Bunu tartışmaya gerek yok ki…”
Tüm diğer insanlar gibi ben de sürekli sabırlı, sakin ve süper sevgi dolu davranıyor değilim. Bu normal olmaz zaten.
Benim de sabrımın taştığı, sinirlendiğim hatta bağırdığım zamanlar oluyor.
Ama şunlara her zaman çok dikkat ediyorum;
1- Ne kadar sinirlensem de onur kırıcı, hakaret içeren ve çocuğun gururunu incitici sözler hiç söylemedim.
2- Çok kızgınken pek konuşmam. Çok sinirli olduğumu belirtir, bu yüzden yanlış şeyler yapıp söyleyebileceğimden endişe ettiğimi söyler ve konu hakkında konuşmayı sakinleştiğim zamana bırakırım.
3- Gün içinde ne yaşamış olursak olalım gece olan biteni konuşup, hem onları hem kendimi rahatlatacak şeylerden bahseder ve sarılarak uykuya gönderirim.
4- Ani ve kontrolsüz tepkiler verdiğimde özür dilerim mutlaka.
5- Daha bebekliklerinden itibaren saygılı davranmaya çok ama çok dikkat ettim.
Bunlara dikkat ediyorum ve çocuklarımla birbirimizi severek ve güvenerek yaşamaya çalışıyoruz işte.
Tüm çabam bunun için. ❤ ?
Öğretmen Anne
