Dün bizim evde geçen bir konuşmayı anlatmak istiyorum.
? Hazırsanız, başlıyorum…
Hafta sonu bahçeye gittik ya hani; bir vardık, gece yıldızlar ışıl ışıl, sanki görünmez bir el, bir avuç pırlantayı almış saçmış gece karanlığına…
Şuraya bakıııın, dedim, baktılar.
İçeride sobanın ışığı tavanı aydınlatıyor, sanki çocukluğumuz göz kırpıyor tavanda.
Bakın, dedim, baktılar. Sabah bir kahvaltı hazırlamışım ahaliye, tablo gibi…
“Oturmadan önce izleyin, dedim. İki saattir ocak başındayım, gömülmeyin hemen”
? Sonra bahçeye yayıldık, yatıştık yerlere, bulutları izliyoruz, dantel gibi hepsi, motif motif yerleşmiş bulutlar.
Kuşlar geçiyor, her geçtiklerinde ben bir çığlık atıyorum. Durup durup diyorum ki; “oooohhhh çoook şükür, ya Rabbim nasıl güzel her şey”
Kalabalığız, kimsede tık yok.
“Öyle değil mi?”, diye dürtüp duruyorum herkesi.
“Öyle diyorlar, öyle gerçekten.”
Neyse akşam yemeği saati geldi. Yemeği sobada pişirdim, komşu kendi bahçesinin serasından yeşillik getirmiş, efsane bir salata yaptım, yemeye kıyamazsın.
Masayı hıtır hıtır bahçeye çıkarttım, üstüne en sevdiğim masa örtüsünü serdim, herkes oturdu.
Başladık, “Patates güzel olmuş di’mi?” dedim.
“Çooook” dediler.
“Söylesenize o zaman canına yandıklarım, söylesenize sofra çok güzel diye, patates çok güzel diye, hava çok güzel, hayat çok güzel” diye, “Dümdüz yaşayıp geçiyorsunuz, sinir oldum hepinize” dedim.
Başladılar gülmeye.
Dedim “Hakikaten sizce de her şey çok güzel değil mi, bir tek bana mı güzel geliyor, Allah rızası için söyleyin”
? Dediler ki, “Bizce de çok güzel ama işte sen dile getiriyorsun, biz getiremiyoruz, o yüzden sen yazarsın, biz değiliz…”
Dedim bundan sonra siz de diyeceksiniz.
Beni tek bırakmayın.
“Hadi bakayım, hep birlikte söylüyoruz. Sofra çok güzel, çok şükür, her şey çok güzel…”
? Zorla da olsa söylettim.
Koro halinde patatese övgüler yağdırdık.
? Söyleyin ya, dile getirin, kalmasın içinizde, nasıl ki insanın iltifata ihtiyacı varsa, inanıyorum ki dünyanın da var.
Her şey karşılıklı… Sen ona diyeceksin ki, o da sana desin
? Sen öyle geçip gidersen hayatın yanından, o da seni görmezden gelir.
Sarılın sımsıkı, bir kere daha gelmeyecek, bir kere daha görmeyeceksiniz şu güzelim dünyayı.
Şermin Yaşar
Oyuncu Anne