Geçinmeye “biz” olmaya, evliliğini iyileştirmeye emek veren öyle çok koca yürekli insanlar var ki.
Emekleri öylesine kıymetli ki.
Bugün sözüm emekleri göremeyenlere.
Evlilik bir çift ilişkisidir.
Emek veren hep verdiğinde giderek tükenmeye başlar.
Emek verenin emeğini görebilmek, birlik olmak, aynı çatı içinde erkeğe de kadına da yavrulara da iyilik getirir.
Biz olmayı başarabilen iki insan için evlilik bu dünyanın cennetine dönüşür.
Ve gerçek şu ki, geçinmeye niyeti, gönlü olanla geçinilir.
Geçinmeye gönlü niyeti olmayan “ben” den çıkamayan bir kişiyle çift olmak mümkün değildir.
Evliliğin başındaki yoğun duygular azalmaya başladığında evliliğin devamlılığında; aşk, ilgi, hediyeler, maddiyattan çok “emek” evliliği yaşatır aileyi iyileştirir.
Bir ilişkinin harcına katılan emek ,sıcacık dokunur kalbe, zamanla buzları eritir, sert sivri yanları dönüşüme uğratır.
Emek ve iyi niyetle gayret varsa, kurtulur evlilikler ve emek yoksa tükenir, yorulur ilişkiler.
İki kişi ile gerçekleşen evliliğin yaşaması ancak iki kişinin emeğiyle mümkündür.
Emeğin karşılığı gelmediğinde boşanma olmasa bile, gönül boşanır evlilikte.
Evlilik yorulur hastalanır.
En kötüsü, en acısı da gönülden boşanmaktır.
Şimdi dostum, evliliğin için gönülden emek ver, emek ver ki evin yuva olsun.
Emek ver ki , bağlar güçlensin ve yorma karşındaki gönlü , gör yanındakinin emeğini ziyan etme.
Biliyor musun aslında emek verdikçe tutarsın yanındakinin elini, emek verdikçe aile yaparsın yaşadığın yeri.
Giderek kalpsizleşen, kirlenen dünyada en güvenli sığınak, emek verdiğin yuvandır .
Kudret Eren Yavuz
