Evliliğinizin ve birbirinizin öğrencisi olmayı kabul ediyor musunuz?

Biz evliliğimizin ve birbirimizin öğrencisi olmayı kabul ediyor muyuz?

Yoksa birbirimize öğretmenlik mi taslayacağız?

İnsan insana ilişkinin eşit insanların ilişkisi olduğunun farkında mıyız?

Eşlerin, özellikle çocuk yapmadan önce, birbirlerinin öğrencisi olup hem kendilerini hem de birbirlerini tanıması önemlidir.

Aşağıdaki mektup bu konunun farkında olan ve bu dönemi iyi değerlendirmiş birinden geldi.

Ben 32 yaşındayım ve 5 senedir evliyim.

Şu anda da ikiz bebeklerime hamileyim. Eşim 40 yaşında. Düşünüyorum da çocuk yapmak için bu 5 seneyi beklediğime çok memnunum. Çünkü evliliğin ilk başları benim için çok zordu. Eşim çok olgun, anlayışlı, üretken, hayata bağlı, barışçıl bir insan. Fakat ben hiç öyle değildim. Onun bağımsızlığı ve özgür ruhu, benim onunla adeta bir kişilik mücadelesine girmeme sebep olmuştu.

Oysa onunla çatıştığım özellikler her zaman eş seçiminde aradığım özelliklerdi. Sürekli kavga çıkarır, gereksiz yere eşimi sıkboğaz eder olmuştum. Adeta durduk yerde mutsuzluk yaratıyordum. Sürekli her şeyi eleştiriyordum.

Fakat eşim tüm bunları olgunlukla karşılayıp, bu hareketlerimde beni olduğum halimle bıraktı, bana katılmadı. Sakinliğiyle benim öğretmenim oldu. Ben de iyi bir öğrenci oldum. Çok okudum, araştırdım. Onun hayata karşı davranışını gözlemledim. Çözüm üreten, olaylara olumlu bakan, mücadeleci bir insan karşısında kendimin her şeyde sorun arayan, mutsuz biri olduğumu fark ettim.

Bu beni çocukluğumu düşünmeye sevk etti. Adım adım hayata bakışımı değiştirmeye başladım. Bu zorlu bir yolculuktu, hâlâ da devam ediyor.

Ama şu anda eşime gerçek sevgimi gösterebiliyorum, dengeli bir ilişkimiz var. Onun da mutlu olduğunu görebiliyorum. Çocuklarımız da bu ortamın içinde doğacak.

Hatta geçen akşam Geliştiren Anne-Baba kitabınızdaki evlilik değerlendirmesi bölümündeki maddelerin üzerinden geçtik ve konuştuk. Sıkıntılarımızı güzelce dile getirdik.

O bölümün sonunda, önemli olan evliliğin nereye doğru gittiği, diye yazıyordu. Biz iyiye gittiğimizde hemfikirdik ve bu bizi mutlu etti.

Benim önerim, çocuk fikrinden önce eşlerin birbirlerine zaman vermeleri ve bu yolculuğun nereye doğru gittiğini gör
dükten sonra çocuk sahibi olmaları.

Bunun yanında, ilişkiler insanlar için her zaman en önemli öğreticiler oluyor. Önemli olan öğrenmeye istekli olmamız.

***
Çocuk sahibi olmadan önce birbirlerinin öğrencisi olmaya önem veren insanlar sadece kendi evlilikleri için değil, çocuğun sağlıklı yetişmesi için de önemli adım atmış oluyorlar.

Doğan Cüceloğlu

(Evlenmeden Önce – Sayfa 106, 107, 108)