Evlilik iki kişilik bir ilişkidir.
Tek başına yapılmaz.
“Ne yapayım ben böyleyim, ben özgürlüğüme düşkünüm, beni kısıtlama” cümleleri, bireysellik ifade eden “ben merkezci “ düşüncelerdir.
Evliliklerde çiftlerin birbirlerine karşı insani ve manevi sorumlulukları vardır.
Ve bu sorumluluklarda hep bir kişiden beklemek çift ilişkisini reddetmek, bir insanın hakkına girmek, o kişinin ihtiyaçlarını yok saymak demektir.
Yanınızdaki yol hayat arkadaşınızı yok saydığınızda, evlilik tükenir ve bireysellik başlar, bu ev artık aile olmaktan uzaklaşır.
Aile olamayan yuva olamayan, varlığımızın görülmediği evler, ruhlarımızı hastalandırır.
Şimdiii Sevgili dostum,
Tut eşinin elini, emek ver…
Bil ki yol arkadaşındır yanındaki…
Ve evini birlikte yuva yapmak için kendini düzenle .
Bugün ortaya koyduğun gayretle oluşan aile, ilerleyen yaşlarında senin de en büyük dayanağın olacak.
Hadi bir gayret kaçmadan, cesurca evliliğinin sorumluluğunu almak için adım at…
Ha gayret ?
———
