Bebeklikten ergenliğe kadar geçen zaman aralığında çocuğa “ağır” gelen ve onda bir tür psikolojik yük oluşturan en önemli olayların başında;
– Hem evde, hem de dış dünyada annesinden babasından ayrı kalmasıdır.
Bu ayrılık, okul çağından itibaren nispeten katlanılabilir hal almaya başlar.
Ancak ayrılık, gün veya günleri aşan sürede tekrar onu rahatsız etmeye, ona endişe hissettirmeye başlayabiliyor.
İşte bu durum göz önünde bulundurularak, anneler babalar çocuklara ev ortamında:
– Haydi siz yatın.
– Sofra hazır, siz yiyin.
– Siz oturun, biz bir yere gidip birazdan geleceğiz.
– Çok gürültü yapıyorsunuz çocuklar, öbür odada oynayın.
– Geçin odanızda dersinize çalışın…gibi ifadeler kullanmamaya özen göstermelidir. Onlara ayrılık hissettirmemelidir.
Hele de eve misafir gelmişse buna daha bir özen göstermekte büyük yarar vardır.
Yani;
Oturulacaksa, hep birlikte.
Yemek yenecekse, ebeveyn bir sebeple yemeyecek olsa da, masada, sofrada onlarla birlikte yerlerini alarak hep beraber sofrada olunmalı.
Dr. Yaşar Kuru
