Bir anneyi;
Ne yoksulluk,
Ne işsizlik,
Ne kayınvalide ne kayınpeder,
Ne de konu komşu ile yaşanmışlıkları yorar.
Onu “asıl” yetersizleştiren, sevimsizleştiren, yaşama küstüren, çocuklarına karşı hırçınlaştıran sebep; var olduğu halde “eşinin ruhuna” dokunmasını bilemeyen eşidir.
Anne, bunun dışındaki faktörlerin ruhunda açtığı çizikleri kısa zamanda pansuman etmesini bilir.
Aynı durum her iki eş için de geçerli olsa bile hayat bize, annelerin gözyaşının daha yakıcı olduğunu göstermektedir.
Çünkü anneler 8 saat değil, 24 saat mesai ile çalışırlar.
————
