Ergen kız çocuğu, babasından kopuk olduğu kadar erkek arkadaşlığına yatkın olur
Çocuklar anneden ayrı, babadan ayrı duygular tadarlar…
Anne doğasının bir gereği, anneden sevgi temelli duygular alırlar; şefkat, muhabbet gibi…
Babadan ise, emniyet ve sığınma ihtiyacını giderir çocuklar…
Sevmek ve sevilmek nasıl ki insan fıtratının en önemli ihtiyacı ise, “sığınılmak” ve “emniyette hissetmek” de insanın en temel ihtiyacıdır.
Kızlar, erkek çocuklara nazaran daha güçlü ihtiyaç duyarlar, sığınılmaya, sahip çıkılmaya ve kendini emniyette hissetmeye…
Bu duyguları babasından gideremeyen çocuk, kendini korunaksız hisseder…
Sığınılacak bir limana ihtiyaç duyar…
Bu duyguları karşılayan başka kişilere karşı zafiyet içine girer…
Onun yanında kendini emniyette hisseder, onun kendisine sahip çıkması ile duyguları dinginleşir…
Bu yakınlık babaya ihtiyacı azaltır…
Çocuk hem aileden uzaklaştığı gibi, hem de “yanıltıcı” bir duygunun tesiri ile hareket eder…
Bundandır ki, kız çocuğu olan babalar, çocuklarının kendilerine doyasıya ihtiyaç içinde olduğunu bilmeli…
Onları dinlerken, onlarla sohbet ederken, onlarla dertleşirken, çocuğunun duygularını beslediğini unutmamalıdır.
–“Benimle konuşmak istiyorsun kızım anladım da, ne konuşabiliriz ki biz? Ne arabadan anlıyorsun, ne siyasetten…”
demek yerine;
–“Sen babanı ne zannettin… Tabi ki ben de en az senin kadar genç kızların bu seneki tarzını biliyorum.” demelidir.
Pedagog Adem Güneş
