Eğer ki anneysen…

Eğer ki anneysen…

Eğer ki anneysen; yaşamın artık sadece sana ait değildir,

Çoğul yaşamayı, çoğul düşünmeyi öğreneceksin bir kalemde.

Eğer ki anneysen; uykuların delik deşiktir,

Yemek masasından doyarak kalkman çok nadirdir.

Eğer ki anneysen; banyodan saçın köpüklü çıkabilirsin,

Çocuğun banyodaysa eğer sarı plastik ördeği dahi durulamaya başlarsın.

Eğer ki anneysen; rüyalarında, kaygılarında yavruların olacaktır,

Markete, çarşı pazara her gidiş bir efsane olacaktır.

Eğer ki anneysen; sosyal hayatın tamamen değişecektir,

Arkadaşlarını çocuklu olanlardan seçeceksin.

Eğer ki anneysen; eşin artık sık sık ‘sen eskiden böyle değildin’ diyecektir,

Nazlanmayı özleyecek hep nazlayan olacaksın.

Eğer ki anneysen; masum bir öpücük hazineler değerinde olacaktır,

Sıcak bir gülüş, safça dokunuş seni pırlanta kadar mutlu edecektir.

Eğer ki anneysen; en sevdiğin ses “anne!”, en sevmediğin ise ağlama sesi olacaktır.

Eğer ki anneysen; kalbin en çok “yavrum” diyecektir,

Ona bir şey olmasın diye dua edecektir.

Anne olmanın keyfini sürmek dileğiyle…