Herkesin çocuk gelişimi konusunda az bilgi-çok fikir sahibi olduğu toplumumuzda kanayan yaramız belki bu…
Hepimizin yavrusu eşsiz, biricik…
Hepsinin kendine has özellikleri var değil mi!
Öyleyse bu kıyas niye?
Bırak arkadaşının çocuğu, senin çocuğundan daha erken konuşsun, bırak eltinin çocuğu daha erken yürüsün, bırak komşunun çocuğu tüm renkleri bilsin…
Hepsini bir kenara bırak ve sen kendi çocuğuna bak!
Sevgili Anne,
Senin çocuğun bu Dünya’da bir tane, eşsiz, kimsede onun aynısı yok!
O da konuşacak, yürüyecek, renkleri sayıları ve daha nicelerini, senin bile bilmediklerini öğrenecek!
Gelişim bir “yarış” değil bir “süreç”.
Bu süreçte herkes aynı yoldan, farklı zamanlarda geçecek…
Yani arkadaşının çocuğu 9 aylıkken “anne”dediyse, senin ki belki 13 aylıkken diyecek…
Önemli olan sürecin tadını çıkarabilmek, anı yaşayabilmek…
Çocuklarımızın bireysel farklılıklarına saygı duyalım, kimselerle kıyaslamayalım, kıyaslatmayalım…
Bir tane daha yok ki ondan…
Doç. Dr. Saniye BENCİK KANGAL – Akademisyen Anne
