1-2-3-4 yaş çocuklardaki engellenme ve durdurulmadan kaynaklı tepkisellik; maalesef öfke kontrol bozukluğu zannediliyor..
Çocuk eşyayı keşfetmek için dolabı açmak çekmeceyi boşaltmak istiyor, anne de buna engel oluyor ve çocuğa hayır diyor.
Çocukta dönüp kendini yere atarak çığlık çığlığa ağlıyor..
Sofradaki yemeği kendisi yemek istiyor, baba olmaz yere dökülür diyor çocuğu engelliyor.
Çocukta dönüp çığlık atarak, ağlayarak odaya koşuyor..
Sık sık annesine bir şeyler soruyor, babasının elinden tutup oyuna davet ediyor ama anne baba ona yeterli ilgiyi göstermiyor.
Çocukta ağlayarak oyuncaklarını dağıtıyor atıyor..
Tüm bu ve benzer davranışlar çocuktaki öfke kontrol bozukluğu olarak adlandırılamaz.
Öfke zaten her zaman kötü değildir.
Öfke kişinin savunma mekanizmasıdır..
– Yeterli ilgiyi göremeyen çocuk,
– Koşullu ilgi gören kıyaslanan çocuk,
– İstediği anda kendisine bakılmayan ötelenen çocuk…..
bu davranışları MUTLAKA sergileyecektir.
Ve bu davranışların kesinlikle bir olumsuz tarafı, hastalıklı yanı yoktur.
Götürüp psikiyatrilerde ilaç kuyruklarında çocuklarınızı zarara uğratmayınız..
Çözüm için dönüp kendimize bakmalıyız.
Bu tepkileri yolunda gitmeyen bir şeylerin alarmı olarak kabul etmeliyiz.
Hemen ardından da çocuk kimdir, nerede neyi nasıl yapmaktadır acaba diye okuyup, araştırıp ondan sonra yeniden kendi emanetimize bakmalıyız..
Kitapla annelik babalık yapılmaz ama annelik ve babalık hissiyatlarımızın sağlıklı işleyebilmesi için temel bazı bilgileri çocuk eğitimi üzerine yazılan kitapları okuyarak edinmeliyiz.
Okumayanın canına okurlar Efendim!
Ebubekir Ertem
