Şöyle arkanıza yaslanın ve çocukluğunuzu düşünün, en sinir olduğunuz şey ne idi. Ben düşündüm benimki bir başkası ile kıyaslanmaktı. Eminim bu yazıyı okuyanların %70 aynı cevabı vermiştir. Düşünüyorum da şimdi bile başkaları ile kıyaslanmayı kaldıramıyorum.
Kıyaslanma özellikle anneler tarafından yapılır sanılsa da babalar da konuşmaya dökmeden içten içten kıyaslar çocuklarını. Kendimize yapılmasına katlanamayız ve sinir oluruz ama maalesef çocuklarımızı kıyaslamaya devam ederiz.
Hiçbir çocuk diğerinin aynısı değildir, olamazda. Hiçbirinin zekası, fiziksel özellikleri, gelişim derecesi, bilgi ve birikimleri, becerileri, yatkınlıkları birbirine benzemez. Bu kadar farklı özelliklerde olan çocukları kıyaslamak da çok yanlış bir harekettir.
İki çeşit kıyaslama vardır, birincisi anne ve babaların masum olduğunu düşündürüğü kıyaslamadır. Bu kıyaslama çocuklara direkt zarar vermez ya da anne ve babalar böyle düşünür ama dolaylı olarak zararı vardır. Anne ve babalar kendi içlerinde çocuklarını kıyaslar başka çocuklarla. Düşünün kardeşinizin çocuğu ile sizin çocuğunuz aynı zamanda doğdu, ama 3 yaşlarına geldiğinde sizin çocuğunuz 2 kilo daha zayıf ve siz iki çocuğu kıyaslamaktasınız. Bu ilk bakışta çok masum bir kıyaslama. Ama sizin bilinçaltınızda çocuğunuz zayıf kalmıştır ve kilo alması gerekmektedir. Çocuğunuza zorla yemek yedirmeye başlıyorsunuz, yemek istemiyor kızıyorsunuz, bağırıyorsunuz, normalde yapmasına izin verdiğiniz ve onun çok yapmak istediği şeyleri yemek yemediğinden onu cezalandırmak için yasaklıyorsunuz. Şimdi söyleyin bu kıyaslama sizce masum mu dur.
Diğer kıyaslama zaten direk çocuğa söylenerek yapılandır ki bu çok ama çok tehlikelidir. Ahmet senden daha çok yemek yiyor, o balık yediği için senden daha akıllı, Mehmet odasını sürekli topluyor, Ayşe annesine hep yardım ediyor ve evi toparlıyor gibi. Bunun örnekleri bitmez. Çocuğunuza direk olarak suçluluk duygusu aşılıyorsunuz ve onu eziyorsunuz. Olumsuz olarak kıyaslanan çocuk kendini daha da geri çeker ve yapabileceği bir şeyi bile yapmaz. İlk başta en sevdiği arkadaşı kıyasladığınız arkadaşı ise ondan nefret etmesini sağlıyorsunuz. Kıyaslanan çocuklar içe kapanık, özgüven eksikliği olan, depresif, sinirli ve saldırgan olur. Çocuğunuzu daha iyi olması için kullandığınızı düşündüğünüz bu sözcükler her zaman daha geri gitmenize neden olmuştur.
Sizin bile istemediğiniz başkası ile kıyaslanmayı çocuklarınıza yapmayın, bırakın kendileri olsunlar. Siz sadece ona yol gösterin.
http://www.okuloncesihersey.net
