Prof. Dr. Kadir Özer’in bir kitabında çocukların bakış açısını anlatan çok etkilendiğim bir detayı paylaşmak istiyorum sizinle.
Çocuk ailesi ile yemektedir.
Ağzında yiyecekleri tutmaya başlar.
Babası ona yardımcı olmak için su içmesini önerir.
Çocuk önce “içmeyeceğim” diye direnir.
Sonra ısrarlara dayanamayıp suyu içer ve ağlamaya başlar.
“Sen yaptın sen yaptın, onu öldürdün”
Baba bu durum karşısında ne yapacağını bilemez ve çocuğunun neden böyle davrandığını anlamaya çalışır.
Babaannenin torununa şöyle dediğini öğrenir.
“Deden seni göremeden öldü. Tanısaydı seni çok severdi. Şimdi o senin kalbinde yaşıyor”
Babası su içmeye zorladığı için onu dedesini öldürmekle suçlar.
Baba bütün olanları öğrendiğinde oğluna şunu söyler.
“Biliyor musun, babaannen sana dedenle ilgili çok önemli bir şeyi söylemeyi unutmuş. Deden çok iyi bir yüzücüydü”
Çocuk kalbinde yaşayan dedesini öldürmemek için su içmeye direnmiştir.
Somut düşünce dönemindedir.
Baba burada olaya farklı bir bakış açısıyla yaklaşarak çocuğunun duygu durumunu düzenleyerek onun bu duyguyla başa çıkmasına destek olmuştur.
Ayrıca aralarında oluşan duygusal bağı da onarma fırsatı bulmuştur.
Sibel Özdemir
Çocuk Gelişim Uzmanı
