Çocukları Büyümüş Bir Annenin Keşke’leri…

*Keşke daha az kıyaslama yapsaydım. Çocuğumu başkalarının çocukları ile değil kendimi de başka annelerle de karşılaştırmasaydım.

*Keşke rutinimi yavaşlatsa da çocuklarımın yardımlarını kabul etseydim.

Hem beraber yapmanın zevkini hem de beraber öğrenmenin keyfini çıkarmış olurdum.

*Keşke daha çok hikaye kitabı okusaydım.

Hikaye okurken paylaşılan birebir zamanın çocuğum büyüdükçe azaldığını şimdi biliyorum.

*Keşke çocuğumun her doğum gününde aynı koltukta bir fotoğrafını çekseydim.

*Keşke bilgisayar ve telefonumla o kadar ilgilenmeyip daha çok çocuğumu duysaydım/dinleseydim.

*Keşke daha az endişelenseydim. Daha karalı olup ileriye baksaydım çocuğumla daha olumlu deneyimler yaşardım. Endişeli anlara saplanıp kalmazdım.

*Keşke ailemi günde bir öğün aynı sofraya toplasaydım, geniş ailemizi de ayda bir kez çocuğuma aile sevgisini ve coşkusunu daha çok yaşatsaydım.

*Keşke düzenli ve tutarlı olurken spontane olmayı unutmasaydım. Eğlenmek, kutlamak gibi keyifli anları kaçırmasaydım.

*Keşke çocuğum beni yanına çağırıp bir şey göstermek istediğinde bekle demek yerine bulaşıkları çamaşırı bırakıp çocuğumla o anı paylaşsaydım.

*Keşke her sıradan günün olağanüstülüğünü fark edip tadını çıkarsaydım.

Çeviri: Uzm.Psk.Ayşe Başak Erk