Çocukları Büyümüş Bir Annenin Keşke’leri…
*Keşke daha az kıyaslama yapsaydım. Çocuğumu başkalarının çocukları ile değil kendimi de başka annelerle de karşılaştırmasaydım.
*Keşke rutinimi yavaşlatsa da çocuklarımın yardımlarını kabul etseydim.
Hem beraber yapmanın zevkini hem de beraber öğrenmenin keyfini çıkarmış olurdum.
*Keşke daha çok hikaye kitabı okusaydım.
Hikaye okurken paylaşılan birebir zamanın çocuğum büyüdükçe azaldığını şimdi biliyorum.
*Keşke çocuğumun her doğum gününde aynı koltukta bir fotoğrafını çekseydim.
*Keşke bilgisayar ve telefonumla o kadar ilgilenmeyip daha çok çocuğumu duysaydım/dinleseydim.
*Keşke daha az endişelenseydim. Daha karalı olup ileriye baksaydım çocuğumla daha olumlu deneyimler yaşardım. Endişeli anlara saplanıp kalmazdım.
*Keşke ailemi günde bir öğün aynı sofraya toplasaydım, geniş ailemizi de ayda bir kez çocuğuma aile sevgisini ve coşkusunu daha çok yaşatsaydım.
*Keşke düzenli ve tutarlı olurken spontane olmayı unutmasaydım. Eğlenmek, kutlamak gibi keyifli anları kaçırmasaydım.
*Keşke çocuğum beni yanına çağırıp bir şey göstermek istediğinde bekle demek yerine bulaşıkları çamaşırı bırakıp çocuğumla o anı paylaşsaydım.
*Keşke her sıradan günün olağanüstülüğünü fark edip tadını çıkarsaydım.
Çeviri: Uzm.Psk.Ayşe Başak Erk