Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Derneği Rize Şubesince yapılan araştırma, kontrolsüz ve yüksek sesle konuşmanın çocukların gelişimini olumsuz etkilediğini ortaya koydu.
AİLELERDE SORUN VAR
“Yüksek sesle konuşan çocukların, genellikle hareketli olan ve davranış problemlerinden bahsedebileceğimiz, sınıf kurallarına uymada zorlanan çocuklar oldukları görülmektedir.
Çocuklarda görülen bu davranışın nedeni olarak, onlara verilen davranış eğitimi ve onlarla kurulan iletişim biçimleri görülebilir. Bu çocukların ailelerine sesin kullanımı, iletişim yöntemleri ve davranış gelişimi konularında bilgiler verilmeli, sınıf öğretmenleri de bu konuyu sürekli takip ederek, aileyle uygulama yapmalı.”
Yüksek sesle konuşma eğilimindeki çocukların sınıf ortamında da kontrolsüz sesler çıkardıklarını, serbest etkinliklerde çıkardıkları seslerin de ölçülü olmadığının gözlemlendiğini kaydeden Özer, şöyle konuştu:
“Çocuklara evde ve okulda doğru-yanlış kavramları tutarlı verilmediğinde, sınırlamalar konulmadığında, iç kontrolü sağlayacak kararlar alma ve sonuçlarıyla yüzleşme şansı ve imkanı verilmediğinde, bu çocuklar serbest davranma ortamı bulduklarında kontrolsüz davranışlar ortaya koymaktadır.
Evde aile, tutarlı yaklaşımlarla doğru ve yanlış kavramlarını öğretmeli, çocuğun her isteğini sınırsızca yerine getirmemelidir. Çocuğun ortaya koyduğu davranışın sonuçları hakkında içgörü, iç kontrol kazanması, davranışlarının sonuçlarını fark etmesi için makul bir sure tanımalıdır.
Okul öncesi eğitimde de sınıf öğretmenleri sınıf etkinliklerinde kontrollü davranışlar, aşırı kontrolsüz davranışları etkinlik örnekleri ile çocuklara öğretmelidir.”
“ÇOCUK BAĞIRARAK SESİNİ DUYURMAYA ÇALIŞIYOR”
“Sesinin yüksek çıkması çocuk tarafından fark edilme ve kabul görme olarak algılanmakta.
Aşırı hareketli davranışlar da fark edilme ve kabul görme isteğinin pekiştirilmesi olarak değerlendirilmektedir. Aile ortamında, aile bireyleri arasında, okulda öğretmenle çocuk arasında normal bir ses düzeyiyle konuşma kullanılmalıdır. Ailede çocukların dinlenmesi ve onlarla sürekli iletişim kurulması sağlanmalıdır.
Çocukların kendilerini ifade etmelerine fırsat verilmelidir. Evde ve okulda çocukların makul hareket etme ihtiyaçları sürekli engellemelerle bastırılmamalıdır.
Çok önemsiz gibi görünen bu problem bir okul problemi ötesinde, bir toplumsal probleme dönüşebilmektedir.
Toplumsal yaşamda birbirini dinlemeyen bireyler, sesini yükselterek kabul görme arayışında olan bireyler, agresif davranışlarla kendini anlatma ve kabul ettirme, problem çözme davranışları hep temelini buradan alan toplumsal problemlerimizdir.”
“OKUL ORTAMLARINDAKİ GÜRÜLTÜ VE YÜKSEK SES SORUN OLARAK ALGILANMIYOR”
Çocuğun yanında yüksek sesle konuşmak ve bağırmanın, çocuğa bağırarak konuşmayı öğretmek anlamını taşıdığını vurgulayan Özer, “Kendisine bağrılan çocuk, başkasına bağırarak konuşmayı öğrenir.
Çocuk kendisine bağırarak konuşulmuş olmanın acısını sadece çocukluk yıllarında yaşamaz. Yıllar sonra evlendiğinde eşine karşı agresif bir koca veya bir yönetici ise çalışanlara karşı sert davranan bir idareci olarak karşımıza çıkar” diyerek sözlerini tamamladı.
-http://www.hurriyet.com.tr
