Yaralı çocukluğunuzu pansuman etmeden, hatta onu iyileştirmeden çocuklarınızla ile oyun oynamaya hazır olamazsınız.
Zaten bu yüzden, oyuncak arabanın şoförü olan, oyuncak bebeği emziren annelerle babalarla çok az karşılaşıyoruz.
Çocukla oyun oynamak, çocuğa;
– Hadi, sen satıcı ol ben de alıcı olayım.
– Ben öğretmen olayım, sen de öğrenci ol.
– Sen baba ol, ben de çocuk olayım, diyebilmekle başlar.
Ama bilin ki bu, mangal gibi yürek ister. Sadece oyun bilmek de yetmez.
Çünkü o anda;
– Komik duruma düşmeyi kabul etmiş olmanız gerekir.
– Çocukluğunuzun oyunsuz, oyuncaksız geçen acı günleriyle yüzleşmeniz gerekir.
– “Hadi baba oynayalım”, “Anne benimle oynar mısın” diye ebeveyninize yalvardığınızda reddedilişinizle yüzleşmeniz gerekir.
– Çocuklarınızın hayal dünyalarına katlanmanız gerekir.
– Onlarla birlikte yere çömelmeniz gerekir.
– Hep birlikte gürültü yapmanız gerekir.
– Oyuncak bebeği göğsünüze dayayıp emzirmeniz, onun altını değiştirmeniz, saçlarını özenle taramanız gerekir.
– Oyuncak ayıcığa sarılmanız, onunla birlikte uyku numarası yapmanız gerekir.
– Ayıcıkla birlikte yerde yuvarlanabilmeniz ve bütün bunları yapabilmeniz için, önce “yaralı çocukluğunuzu” iyileştirmeniz gerekir.
Dr. Yaşar Kuru
