Çocuğa zorla “sevsene hadi ya da kendini sevdirsene o senin falanın” denmemelidir.
Yetişkin çocuğun sevgisini kazanmak için çaba göstermelidir..
Bizim çocuk dedesine gitmiyor, amcasına gitmiyor, teyzesine gitmiyor, falancaya gitmiyor diye sorular geliyor.
Evet gitmek zorunda değil.
Ya da gitmiyor diye bir sorun var diyemeyiz..
Bazen çocuk çevresine çabuk uyum sağlar bazen de önce gözlem yapar inceler ve güvende hissettikten sonra kendini bırakır.
E ben şöyle olsun istiyorum.
Hayır efendim onun o yapılanması ileride başka bir alanda ona klavuzluk edecek.
O derin düşünceli sakinlik hali belki bir edebiyatçı, şair, psikolog, tarih bilimci, sosyal bilimci vs olmasına vesile olacak.
Zorla çocuğu sevmek isteyen, çocuk sevdirmediğinde burun kıvıran yetişkinler var.
Onlar da bilmeliler ki KENDİNİ SEVDİREN ÇOCUK YERİNE KENDİNİ SEVDİREN YETİŞKİN vardır.
Kendini sevdiremiyorsan çocuğa burun kıvırmamalısın..
Ebubekir Ertem
