Çok kere danışmanlıklarda denk geldim; şiddet ve aldatma ortamında çocukluğu geçmiş bireyler yetişkinlikte ciddi güven problemi, öfke kontrol bozukluğu, bağımlılıklar (alkol, kumar, müstehcenlik vs.) ve dahi kişilik bozuklukları yaşıyorlar..
Hanımefendi eşine ve çocuğuna kendini güvenle bırakamıyor.
Beyefendi bir şeyler yapmak istiyor ama daralıyorum diyor.
Evliliğini becerip sürdüremiyorlar. Sonra da “Evlilik mi gördük hayatımızda hocam” diyorlar.
Tüm bunlara rağmen niye o evlilik devam etti acaba diyorum?
Biz vardık, çocuklar var diye ayrılamadılar diyor.
Hayatımda gördüğüm en büyük hata çocuğu için evlilikte şiddete, aşağılamaya, aldatmaya vs tahammül etmek.
Çocuk olduğu için devam ettim/ediyorum diyeni doğru bulmuyorum.
Sözlerine inanmıyorum.
Bu kaos ortamında sağlıklı çocuk mu kalır ki devam ediliyor bir düşünmeliyiz diyorum.
HAYIR GİDİN BOŞANIN DA DEMİYORUM!
Hiç hayatımda boşanma danışmanlığı yapmadım.
Boşanmaya karar verdik bize yardımcı olur musun diyene, bu alanda danışmanlık yapmıyorum diyorum.
Olmuyorsa kusura bakmayın elimden geleni yaptım, yapacağım bir şey kalmadı diyorum ama gidin de boşanın hiç demiyorum.
Şunu söylemek istiyorum, gerçekten çocuğunuz için bir şeyler yapmak istiyorsanız, evliliğinizi kurtarmak için bir şeyler yapın.
Bataklıkta gül yetiştirmek yerine, bataklıkla mücadele edin.
Kurtarabileceğiniz yollar olabilir önce bir bilenle, aklı başında olgun bir büyükle veya en son bir uzmanla toparlamayı deneyin, zorlayın.
Gerçekten çocuk içinse bunu yapın efendim.
Çocuk için yapılacak tek şey budur.
Aksi halde boşanmaktan beter travmalar yaşıyor çocuklar bunu sakın unutmayın…
Ebubekir Ertem
