Okul çağı içindeki çocuğa annelik babalık yapmanın kolay yöntemlerini keşfedip uygulamak, çocuğun eğitimle bütünleşmesini sağlar.
Örneğin:
“Acaba bu taşı şuraya koysak nasıl olur…
Şu sehpanın yeri sanki duvar dibi…
Sence bu dolap öbür odada olsa nasıl olur…
Şu rakamı şuraya yazsak mı acaba…
Ne dersin, şu kravat o gömleğe uymaz mı…
O sorunun yanıtı şu olabilir mi sence…
Bak, bir de şu terliği denesen mi…” tarzındaki öneriler çocuk ruhuna “sımsıcak” gelen doğruyu gösterme araçlarıdır.
Bunlar çocuğa öylesine, laf olsun diye değil de; gerçekten tam oturan, tam uyan, tam yakışan ve tam yerini bulan öneriler olmalıdır. Ki çocuğun da beğenisi ile örtüşebilsin ve çocukta olumlu yankı bulsun.
Zira;
Çocuğa pozitif yaklaşmanın yolu, çocuğa her konuda ve her işte “olumluyu”, yakışanı sunmaktır. Ona neyin aktarılması, neyin öğretilmesi, neyin rehberliği yapılmak isteniyorsa…
Çocuktan nasıl olması murat ediliyorsa; onların her birini birer “öneri” kılıfı ile çocuğa belletilmesi çok daha uygundur.
Bu yöntemde;
İşi yapan, eylemi gerçekleştiren çocuktur. Çocuğa rehberlik eden yetişkinse, işin nasıl yapıldığından emin olmadığı, bunu kesin olarak bilemediğini vurgulamalıdır.
Bunun yanı sıra, önerdiği seçenek de gerçekten en uygun olan olmalıdır. Çocuk o an olmasa da daha sonra bunun farkına varabilmelidir.
Eskilerin tabiri ile çocuğa;
“Tecahül-ü ariflik” yapılmalıdır.
Öğretmen veya ebeveyn olsun, yetişkinin bu konudaki temel silahı;
“Acaba… Sanki… Galiba… Ne dersin… “ gibi, işe şüphe ile yaklaşılan ama içi dolu ifadeler veya yaklaşımlardır.
Bu yöntem bakınız ne işe yarar:
Çocuğun ileride;
Becerilerini geliştirmesine,
Yeteneklerinin farkına varmasına,
Hiç kaygılanmadan aklından geçeni denemesine,
Fikrini, görüşünü cesurca ortaya koymasına,
Ayıplanmaktan, utandırılmaktan, küçük düşürülmekten korkmaksızın, mizacına uygun olanı yapmasına,
Konulara kendi fıtratına göre yaklaşmasına,
Başkalarından medet ummamasına,
Kendi kişiliğine, kendi anlayışına, kendi görüşüne güvenmesine yol açar.
Bu yaklaşım türünde yetişkin, önerilerini “soru cümlesi” formatında çocuğa iletirken; çocuğun asla endişelenmeden kendine güvenmesine destek sağlamaktadır.
Evde ya da okulda bu tür eğitim uygulaması bakın çocuğa neler kazandırır:
Okula başladığında… Hayata atıldığında… Çoluk çocuğa karıştığında… karşılaştığı sorunları çevresindekilerle “konuşarak, istişare ederek” halletmeyi içselleştirir.
İşlerini danışarak yapmaya ve çoğu zaman onu doğru kararlar almaya hazırlar.
