Sevgili anne baba dostum,
Çek ellerini çocuğunun üzerinden….
Tutma!
Çocuğunun kanatlarını, ellerini kollarını kullanmasına izin ver.
Bazen sevmek onun için bir şey yapmadan kendini durdurabilmek, öğrenmesine fırsat vermektir.
Tabii ki “Sen yapabilirsin, senin ellerin çok becerikli” de gözlerine umutla bakarak.
Sen yedirdikçe, sen giydirdikçe, sen uyuttukça, 3 yaş sonrası çocuğun, beceriler geliştiremeyecek.
Sen korudukça kaygıyla, sürekli engelledikçe, güvensiz kolsuz kanatsız kalacak.
İşte bu yüzden sevgili dostlar, 3 yaş sonrası çocuklarınıza bebek muamelesi yapmaktan vazgeçin.
Vazgeçin ki, bağımsızlaşabilsin, kendi yesin ki ellerinin farkına varsın.
Kendi giyinsin ki kollarının büyüdüğünü farketsin, ayaklarına kısa gelen pantolonu görsün .
Kendi uyusun ki, “Ben artık kendim uyuyabiliyorum” desin.
Buradan “ama kıyamıyorum, ağlıyor” dediğinizi duyuyorum.
Dostum çocuğa şefkat vermenin de dozu var.
Sen çocuğuna kıyamadıkça biliyor musun sana bağımlı bir varlık yetiştirerek, ona en büyük kötülüğü sen yapıyorsun.
İzin ver büyüsün, gelişsin, öğrensin.
