Çocuğun olunca anlarsın demiştin; anladım anne!
Evladının ufak bir üzüntüsü ile anne yüreğinin yangın yerine nasıl döndüğünü,
Mutluluğu ile de cennetten nasıl bir bahçe oluverdiğini,
Bir dokunuşun ruhuma katabileceği güzellikleri,
Birinin gözlerinin içine bakarken durduk yere,
Kaygıdan mıdır, sevgiden midir anlayamadığım hangi duygudan,
Hıçkırıklarla neden ağlamak isteyebileceğimi anladım anne.
Duaların neden hep çocuklarımız için edildiğini,
Kılına zarar gelebilme ihtimalini düşünürken bile insanın içine nasıl korku düşebileceğini,
Sadece mutlu olsun diye ne kadar emek verilebileceğini,
Ona gelen bana gelsin diye neden sürekli dua edildiğini anladım anne.
Uykusuz ve yorgun kaldığım her gecenin sonunda sırf o yanımda ve sağlıklı diye ondan gelen her zorluğu nasıl kocaman bir yürekle taşıyıp
Yaşadığım zorluklarla nasıl baş edebileceğimi anladım anne.
Kokusunu içime çektiğim an şükürlerin en büyüğüne nasıl vardığımı,
Tenlerimizin temas etmesiyle bile
Yüreğimdeki sonsuz huzurun verdiği mutluluğu
İliklerime kadar nasıl hissedebileceğimi anladım anne!
Aynadaki her lekeyi,
Ayağıma batan her oyuncağın verdiği acıyı,
Bir türlü temiz kalmayan halılarımı,
Kendime ayıramadığım her vaktimi
Sırf yavrumun varlığının bir belirtisi olmasından dolayı
Nasıl sevebileceğimi anladım anne…
Ben en çok da seni anladım anne;
Sana asilik yaptığımda nasıl kırıldığını,
Sana haber veremeyip geç kaldığımda nasıl merak ettiğini,
Arkadaşlarımı, dostlarımı neden bu kadar araştırdığını,
Okuluma neden sürekli gelip gittiğini,Akşam ezanından sonra beni neden dışarıda bırakmadığını,
Ben sokakta oynarken işi gücü bırakıp neden başımda beklediğini,
İnsanlara güvenme, yabancılarla konuşma diye neden sürekli tembihlediğini,
Bizi büyütürken nasıl zorluklar çektiğini…
Ve en önemlisi;
Neden sebepsiz yere yüzüme bakıp bakıp ağladığını anladım anne…
Hepsi anneliktenmiş. Beni koruma içgüdündenmiş.
Hakkını helal et annem…
KIZIN…
Dilek CESUR
“Seni Anlıyorum Anne” kitabımdan alıntıdır.
