Çocukla ebeveyn anlaşmazlıklarının, küskünlüklerinin, kavgalarının ve aralarında ciddi sorunlar yaşanmasının temelinde ne yazık ki, annelerin babaların bir konuda çok yanlış yorum yapmış oldukları yatmaktadır.
O konu;
Çocuğun “öfkesi” dir.
İşte ebeveyni oldukça huzursuz eden durum, çocuğun bu halinin ne anlama geldiğini bilememesidir. Ya da onu yanlış yorumlamasıdır.
Çocuk dünyasında öfke;
– Çocuğunuzun, sizinle arasına mesafe koyması veya koymak istemesi demek değildir.
– Size kin beslemesi ya da besleyecek olması demek hiç değildir.
– Sözümüzü dinlemeyecek anlamı da taşımaz.
– Bundan, onun ailesi ile olan aidiyet hislerinin zarar görmüş olduğu ya da olacağı anlamı çıkmaz.
Buna benzer ebeveyn endişelerinin kendilerine yönelik en büyük zararı;
– Onların da çocuklarına karşı öfkelenmelerini sağlaması olmaktadır.
Oysa annelerde babalarda o an bu his oluşmamış olsa, çocuklarının öfkeleri karşısında onlara kızmazlar, bağırmazlar, şiddet uygulamazlar.
Hatta çocuklarının bu hallerini hafiften tebessüm ederek karşılarlar.
Ebeveynlerin böylesine olumlu tepki göstermeleri için onların elini kolunu bağlayan yegane sebep, çocuklarının öfkelerini yanlış yorumlamalarıdır.
Böylece bir an panik yaşayarak çocuklarına tepkili olmalarıdır.
Ebeveynin korktuklarının gerçekleşmesine yol açacak olan, onların olumsuz tahminlerinin başlarına geleceğini sağlayacak olan asıl faktör öfke değil, şiddettir.
Yani çocuklarına, çocuklarının o öfkeli hallerinden ötürü onlara uygulayacakları veya uyguladıkları psikolojik veya fiziksel şiddettir.
Bu olmadığı sürece, çocuğun öfkesi çocuğa zarar vermesi bir yana, onun gelişimine katkı sağlar.
