Çocuğuna “öff bile demeyen” anne-babaya, çocuğu ömür boyu “ÖFF BİLE” demez..
Çocuğa “öfff bile dememek” nedir örnek verelim:
– öfff bu çocuk neden uyumuyor ayağıma bağ olup durdu
– öfff bu çocuk neden yemek yemiyor çok zayıf kaldı
– öfff yeter kızım soru sorma artık
– öfff oğlum yaa nerden buluyorsun bu soruları
– öfff bir ayakkabını giyemedin
– öfff ne biçim erkeksin sen bir de gece korkusu çıktı başıma
– öfff hep beni hep beni istiyor bıktım senden
– öfff gene başladı çekmeceleri açıp içini boşaltmaya
– öfff hala altını ıslatıyor
– öfff hala emmeyi bırakamadı
– öfff hala konuşamıyor
– öfff yapıştı bana.. vs. vs…
Kısacası bu cümleler yerine belki,
– Hay Allah neden böyle bir sonuç çıktı?
– Şuan neden böyle davranıyor acaba?
– Çocuk kimdir acaba, tamam öfkemi kontrol edemedim böyle bir sonuç çıktı. Tekrar olmaması için bir çocuk kitabı okusam, kimdir şuan bu yaştaki çocuk biraz bilgi edinsem ve kendi annelik, babalık hissiyatımı da katsam sonuç değişir mi ki?
– Allah seni sevsin yavrum, bugünler de gelip geçecek inşallah…. gibi cümleler kurabiliriz?
Elbette bu cümleleri kurmak için önce iradi olarak kendimizi yavaş yavaş zorlayarak başlarız.
3 öff yerine 2 öff, sonra 1 öff diyerek azalta azalta bu yaklaşımı edinebiliriz..
Hop okudunuz öğrendiniz tamam aynen uygulayabilirsiniz diyemeyiz.
Çünkü bir anda kendimizi, dilimizi, cümlelerimizi değiştiremeyiz.
Adım adım olacaktır.
Yeter ki her hatadan sonra -ne olursa olsun- yeniden başka bir yol deneyerek başlayalım..
Allah yeniden başlayanların yardımcısıdır…
Çocuk ve Aile Danışmanı
