Çocuk;
Bir annenin babanın, üzerinde sözle de olsa güç gösterisinde bulunabileceği bir varlık değildir. Buna gerek de yok zaten.
Zira her yaştaki çocuk, annesini babasını “güçlü” biri olarak kabul eder.
O halde hiç bir anne baba, hiç bir yaştaki çocuğuna;
– Meydan okumamalıdır.
– Onunla çene yarışına asla girmemelidir.
– Ona, kendini ispatlamaya çalışmamalıdır.
– Çocuğun zafiyetini çocuğa göstermeye kalkışmamalıdır.
Olursa ne mi olur?
Her halükarda çocuk, meydanı size bırakır.
Size boyun eğer.
İşte en çok tedirgin olmanız gereken şey de budur.
Yani, çocuğun meydanı bırakıp gitmesidir.
Halbuki, kendisine meydan okunmayan hiç bir çocuk, meydandan kaçıp gitmez.
Yuvadan uçup gidene kadar, o meydanı sizinle bir şekilde paylaşır.
Ne yazık ki birçok ebeveyn, farkında olmadan, yaptıklarının, çocuklarına meydan okumak anlamına geldiğini bilmeden çocuklarına çok defa bunu yapabiliyor.
[adace-ad id=”300003″]
Nasıl mı?
– Küçük bey, ağzımı açtırma benim…
– Sen dur, benim de sana söyleyeceklerim var kızım…
– Hatalarını ortaya dökersem, kaçacak yer ararsın. İyisi mi konuşma ve sus.
– Umuttum zannetme. Yeri gelince mahcup olursun.
– Sabrımı zorlamadan çeneni kapa istersen…
– Bak sen… Senin bildiklerin kadar, benim unutmuşluğum var, akıllım.
– Senin karşında çocuk yok evladım. Ben de konuşmayı biliyorum herhalde… vs.
İşte, çocuğa verilen buna benzer “göz dağlarının” her biri, ona basbayağı meydan okumadır.
Çocuğu, evladınız olduğuna adeta pişman etmektir.
İsterseniz, bu hakkınızı hiç kullanmayın.
———————-
Günlük paylaşımlarımızdan haberdar olmak için sosyal medya hesaplarımızı takip edebilirsiniz;
Facebook Instagram Youtube
[adace-ad id=”300004″]
