Hadi şu gerçeği kabul edelim:
Yavrularımızın hizmetkarı olma ve çocuklarımıza hayatı kolaylaştırma konusunda çok mı çok becerikliyiz .
Ve kabul edelim çocuklarımızın beceri gelişimleri yolunda gidemiyor ve her gün biraz daha biz beceriler geliştiriyoruz.
Ve asıl gelişmesi yaşamı öğrenmesi gereken kim? Asıl elini ,kolunu ,zihnini kullanması gereken kim ? Yaşamı kolaylaştırdığımız çocuklarımız, gerçek hayatın zorluklarıyla karşılaştıkça psikolojik olarak baş edemiyor giderek daha hassaslaşıyorlar.
Çocuğunuza hizmetkar olmakla , onun işlerini siz yaptıkça yavrunuza iyilik etmiyorsunuz dostum. Etrafta sorumluluk almayan ne çok çocuk ve hizmetkar ne de çok ebeveyn var.
Çocukların kendi yapabildiği şeyleri kendilerinin yapması ,beceri ve beyin gelişimleri açısından çok kıymetlidir . Bir çocuk ayakkabısını, kıyafetini 3 yaşından itibaren kendisi giyebilir, giydikçe çocuğun beyninde farklı bölgeler gelişmeye başlar.
Aslında çocuğun yerine yaptığınız her işte çocuğunuz geriliyor yaşamdan uzaklaşıyor.
Şimdi dostum , “Ama ne yapayım yapmazsam ağlıyor” diyorsun ve bil ki ağlayan çocuğa bir şey olmaz.
Siz sakince yanında durup cesaret verdikçe, çocuğun ellerinin ayaklarının becerilerinin farkına varacak . Yapman gereken sakince cesaretlendirmek, teşvik etmek ve sabır göstermek, gerilmeden öğrenmesi için zaman vermek.
Ve bu sabrı ,zamanı ona vererek “iyi gidiyorsun , bak bir kolunu giydin bileeee ve şimdi sol ayak ooooo kendi başına giyebildin , iyi iş çıkardın , çabaladın bu hoşuma gitti, kendi başına kitabını okuyabildin , kendi başına uyuyabildin” cümleleri ile çoçuğunuz gün be gün beceriler ve sorumluluk duygusu geliştirecektir . ✨
Haydi dostum sabırla yavrunun kanatlarının güçlenmesine daha ileriye uçabilecek beceriler kazanmasına izin ver . ✨
Hemen şimdiden bu akşam çocuğuna yaşına göre davran, kendi yapabildiği hiç bir işi yapma, yapma! ?
Bunu çocuğuna yapma…
Kudret Eren Yavuz
