Konuya hakim olmayanlar için açıklayayım. TRT’de bir çizgi film var.
“Kardeşim Ozi”. Down sendromlu bir karakter. İşte bu ultra duyarlı annemiz yememiş içmemiş çizgi filmi şikayet etmiş.
Şuna benzer cümlelerle “zombiye benziyor, korkutucu, kızımın konuşmasını bozuyor. Allah aşkına ne biçim tipi var, hangimizin çocuğu buna benziyor!” (bu paragraf alıntıdır)
Şimdi gelelim bu konu hakkındaki fikrime! Bizler bir insan olarak Allah’ın yarattığı kusursuz varlıkların hiçbirine küçümseyen gözlerle bakma hakkına sahip değiliz.
Down Sendromu ile dünyaya gelmiş çocuklar ve aileleri bu durumu kendileri seçmedi!
Onların hayatı bir çoğunun tahmin ettiğinden daha zor!
Önce kendini bilmez yakın akrabanın kendi arasında ‘vah vaaah’ diye konuşmalarına şahit oluyorlar!
Sonra komşularının kendi çocuklarını kaçırmasının verdiği derin acıyı yaşıyorlar ama tabi o kadar adi ki insan oğlu bu acımasız tavrına o masum yavrular okula başladıkları zaman da devam ediyorlar!
Bizler anneyiz! Çocuğumuz her şeyi bizden öğreniyor!
Sen sevgiyle kucak açar, ucube muamelesi yapmazsan eğer, senin çocuğun da ondan korkmaz arkadaşım!
Ya bir düşün, bir elini vicdanına koy, karşında kalbini kırdığın ve öcü gibi baktığın o çocuk seni anlıyor!
Hele annesinin duygularına hiç girmeyelim.
Lütfen bunu yayabildiginiz kadar yayın ki artık kendimizden farklı insanların da yaşamaya en az bizim kadar hakkı olduğu gerçeğini kabullensinler.
Down sendromu bir hastalık değil! Farkındalıktır.
Onların tek ihtiyacı olan şey toplumda kabul görmek.
-Alıntı
