Bu aralar bana en çok yöneltilen sorulardan biri “tuvalet alışkanlığı” konusu üzerine.
Bugün, tuvalet alışkanlığı sürecini tamamlamış çocuklarla ilgili bir şey paylaşmak istiyorum.
Çocuklar bu süreci tamamladıktan sonra, çişi olsa dahi tuvalete gitmeyip iki büklüm kıvranıp, zıp zıp zıplayarak yerinde duramadığı anlar oluyor.
“Oğlum/Kızım tuvaletin var , tuvalete git” dediğimizde “yok, yok, çişim yok” derken bile her an altına kaçıracak hale geliyor.
En son noktaya kadar, çişlerini tuttukları gözlemlenebiliyor.
Bazen de kaçırıyorlar.
Utanma duygusu ve konuyla ilgili farkındalıkları geliştiği için bu durumu açıklarken, çok farklı şeyler söyleyebiliyorlar.
Oğlumla ilgili böyle bir anda, şöyle açıklamıştı durumu: Susadığım için çişimi kaçırdım , şortum ıslandı ?
Başka bir zaman, tuvaletin kapısının önünde, tuvaleti neden bu kadar uzağa koymuşlar anlamıyorum anne, demişti?
Böyle durumlarda , çocukların kendiliğinden yaptığı açıklamalara uyum sağlayarak “bazen böyle kazalar olabilir, çişin geldiği zaman istersen hemen tuvalete gidebilirsin” gibi şeyler söylenebilir.
“Üstün ıslandı, neden bana söylemedin, bugün bu kaçıncı altına yapışın” gibi söylemler çocuğun kendini kötü hissetmesine neden olabilir.
Sibel Özdemir
Çocuk Gelişim Uzmanı
