Yıllar önce ben ortaokula, ablam liseye giderken;
okuldan geldiğimizde annem bize ‘Gününüz nasıl geçti? Bugün ne öğrendiniz yavrum?’ diye sorar, biz de heyecanla o gün dikkatimizi çeken bir dersin konusunu aklımızda kaldığınca anlatırdık.Ve farkında olmadan o öğrendiğimiz konuyu tekrar etmiş olurduk.
Hatta annem İngilizce kelimeleri, cümleleri ablamla birlikte tekrar ederdi.
Öğrenmeyi ve öğretmeyi sanırım bu yüzden çok seviyorum…
Annem ilkokul mezunu bir kadındır.
Anneannem, dayımın tüm ısrarlarına rağmen annemi okula göndermek istememiş ‘O benim tek kızım, körün bir değneği’ diyerek engel olmuş.
Annem üniversite okumamış ama ailede tam bir psikolog gibidir.
Bir çocuğa nasıl davranılır, toplum içinde nasıl rencide edilmez.
Hatası varsa, kızmadan bağırmadan, eleştirip dövmeden, küçük düşürmeden nasıl kenara çekip konuşulur?…
Bir çocuk nasıl eğitilir?…
Fazla şımartmadan, fazla sıkmadan, baskı uygulamadan…
Konuşarak…
Bir insan nasıl dinlenir?…
Bir insanın gözüne bakarak gerçek anlamda dinlemeyi ben annemden öğrendim.
Ben annemin bizi yetiştirirkenki davranışının öneminin farkında değildim.
Ta ki öğretmen olup, 1986’da Leo Buscaqlia’nın bir kitabını okuyana kadar.
O da kitabının başında babasının kendisine ‘Leo bugün farklı ne öğrendin?’ diye sorduğunu yazmış, başarısını buna bağlamıştı.
Ben de oğlumu yetiştirirken annemi taklit etmişim.
Eğitimci olduğumda da öğrencilerime uygulamışım.
Yani bende bu öğreti, davranışa dönüşmüş.
Eskiden velilerime; şimdi de çocuklarına öğrenci koçluğu yaptığım anne babalara, söylediğim bir şey var:
Çocuklarınız okuldan eve geldiklerinde onlara ‘Gününüz nasıl geçti? Bugün farklı neler öğrendiniz?’ diye sorun.
Öğrenmek için can atacaklardır…
Sevgiyle kalın…
Ayşegül Özkonak
