Bir araştırmaya göre ülkemizde ‘görücü usulünden ,oldu bitti’ye kadar, birbirinden ilginç 30 tür evlilik sayısı, 32’ye yükseldi.
Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Türkçe Bölümü Öğretim Üyesi Yrd. Doç. Dr. Lütfi Sezen, ülke genelinde yaptığı araştırma ile 30 çeşit evlenme türü tespit ettiğini, bunlara internette yapılan sohbet sonrası ve hastanelerde yakınlarının yanında refaketçi olarak kalan kişilerin hasta ya da refakatçilerle anlaşarak evlenmelerini de eklediğini kaydetti.
Yrd. Doç. Dr. Sezen, ‘Türkiye’de evlenme biçimi’ konulu çalışmada, “Evliliklerin büyük bir bölümünde ne yazık ki kadına söz hakkı tanınmıyor” dedi.
Yrd. Doç. Dr. Lütfi Sezen’in kitaplaştırdığı evlilik yöntemlerini şöyle sıraladı:
Görücü usulüyle evlenme:
Gelenekselliğin ağır bastığı yörelerde görülen evlenme biçimidir. Bunda kız seçme girişimi, doğrudan doğruya evlenecek gencin annesi, babası veya yakınları tarafından başlatılır. Gencin kızın beğenmesi yeterli değildir.
Kız kaçırma (Düğünsüz evlenme):
Ailelerin evliliğe kesin karşı çıkması durumunda kız kaçırma olayı gündeme gelir. Bu durum, sosyo- ekonomik ve diğer sebeplerle en çok kız tarafının engellemesiyle ortaya çıkar. Bu engeller arasında kız tarafının başlık parası istemesi önemli bir yer tutuyor.
Başlık parasıyla evlenme:
Başlık, evlenecek gencin kız tarafına ödediği paraya denir. Bu nakit para yanında; altın, ev, bahçe, tarla veya hayvan olarak da gerçekleşebilir. Doğu ve Güneydoğu kırsalında yaygın olan başlık parası üzerinde yapılan pazarlığın sonuçlanmasına ‘başlık kesme’ denir. Başlık, kadını bir mal olarak gören anlayışın ürünü olması yönüyle ilkel bir zihniyetin devamıdır.
Oturak alma evlilik:
Erkeğin kızı zorla kaçırması yanında, kızın bohçasını alarak oğlan evine gidip oturması durumu vardır ki buna bazı yörelerde, ‘oturak alma’ denir. Bir kızın bazen gözünü tuttuğu herhangi bir erkeğe kaçtığı görülür.
Baş örtüsü kaçırma yoluyla evlilik:
Hakkari, Van, Ağrı ve Erzurum’un ilçelerinde rastlanılan bu evliliğin gerçekleştirilmesinde; kıza ait bir eşyanın kaçırılması, kızı kaçırmakla eş tutulmaktadır. Oğlanın ailesi, kız tarafıyla anlaşmak zorundadır.
Beşik kertme evliliği:
Birbirini çok seven eş- dost, komşu veya yakınlar, çocukları beşikteyken, beşiklerine birer kertme vurarak nişanı gerçekleştirilir.
Tay geldi evlilik:
Dul bir kadının, eski kocasından olan çocuklarını da alarak dul bir erkekle ya da dul bir erkeğin eski karısından olan çocuklarını alarak dul bir kadınla yaşamasından doğan evliliğe denir. Kadın veya kocanın yanında getirdikleri çocuklar, ‘tay geldi’ olarak adlandırılırlar.
Kuma getirme evliliği:
Cumhuriyetten önce, karısı kısır olan veya erkek çocuk doğuramayan erkek, yeniden evlenirdi. Günümüzde Doğu ve Güneydoğu’nun kırsal kesimlerinde hala devam etmektedir. Bu gibi evlenmelerde ilk kadın, sonradan gelenin yanında ikinci plana düşer.
Berdel (bedel) evliliği:
Doğu ve güneydoğuda uygulanır. Başlık sorununu ortadan kaldıran bu tür evlilik; hem kızı, hem de oğlu bulunan iki ailenin, karşılıklı olarak kızlarını ve oğullarını evlendirmeleriyle gerçekleştirilir.
Kepir (yaban değişimi) evliliği:
Zor kullanılarak gerçekleştirilen evlilik biçimidir. Evlenmek isteyen fakat başlık ve düğün masraflarını karşılayacak kadar paraları olmayan ya da ailelerin çıkardıkları zorluklardan çekinen bekar iki arkadaş, kız kardeşlerini kendi aralarında değiştirirler.
Ölen kardeşin karısıyla evlenme (Levirat evlenme):
Doğu ve Güneydoğu’da rastlanılan ve törelerden kaynaklanan bu evlilik biçimi, ‘namusu başkalarına kaptırmamak’ anlayışıyla gerçekleştirilir. Ölen kardeşin karısı, bekar olan erkek kardeşle evlendirilir veya evli olan erkek kardeşin ikinci eşi olması yoluna gidilir.
Baldızla evlilik (Sorarat evlilik):
Özel kültürel bir adettir. Dul kalan kocanın, eşinin ölümünden sonra baldızıyla evlenmesidir. Öksüz kalan çocuklara ‘üvey anne’ olarak seçilen teyzenin daha hoşgörülü davranabileceği düşüncesi bu evlenme biçiminin tercih edilmesinde etkili olmaktadır.
İçgüveyi evliliği:
Erkek çocuğu olmayan, ekonomik durumu iyi bazı aileler, kızı dışarı verme yerine, damadı ‘içgüveyi’ olarak eve almaktadırlar. Özellikle tek kız çocuğu olan bazı aileler bu yola başvurmaktadır.
