Bir anneyi yoran çocuğu değil, çevrenin o anneye olan tutumudur.
Çalıştığım bir çok annede bu kaygıyı yaşadıklarını görüyorum.
Çocuk yetiştirme sorumluluğunu tamamıyle üstlenen anneler de ise bu durum daha fazla…
Çocuğumuz çevrenin hoşuna gitmeyen bir davranışta bulunabilir.
O an anneye veya çocuğa bakan farklı gözler, fısıltılı konuşmalar, annenin stres düzeyini daha da arttırır.
Bu durum çocuğuyla olan iletişimine yansır.
Böyle durumlarda eleştirmek ve sorgulamak işimize daha çok gelir.
“Bak bak çocuğa bak, hiç terbiye görmemiş ki, annesini dinlemiyor, yaramaz, arsız, şımarık, haylaz, kızım şöyle yap aklı başına gelsin” diyen çevreye seslenmek istiyorum.
Siz bu cümleleri kullanırken “terbiyeli” mi oluyorsunuz?
Hani çocuğa saygı, çocuğa verilen değer!
Çocuğa saygılı olmaktan bahsederken büründüğümüz “rol model”…
Böyle durumlarda çaresiz olan o anneye söyleyebileceğimiz en önemli şey:
“Senin için ne yapabilirim? “
Sibel Özdemir
Çocuk Gelişim Uzmanı
