Yaşlandığımı gördüğün gün senden sakin olmanı rica ediyorum ama her şeyden önemlisi neler yaşıyor olabileceğim konusunda benimle empati kurmanı rica ediyorum.
Seninle yürüyüşe çıktığımızda tekrar tekrar aynı şeyi söylüyorum ya , bana ‘anne daha 5 dakika önce aynı şeyi söylemiştin” deme… Sadece beni dinle…
Küçük bir çocukken sana aynı hikayeyi defalarca okumamı istediğin günleri hatırla. Banyo yapmak istemediğim zaman kızma ve beni utandırma.
Hatırla , sen küçük bir çocukken banyo yapmak istemediğin için benden nasıl da kaçardın ve ben bin bir tane bahane ile seni banyoya sokmaya çalışırdım.
Yeni teknolojiler ve gelişmeler konusuna nasıl da cahil kaldığımı gördüğünde bana kızma, biraz zaman ver yeni şeylere alışmam için. Beni destekle.
Hatırla canımın içi, sen küçükken nasıl da senden beklenen pek çok şey vardı. Elbiselerini giymen, doğru yemek yemen, saçlarını toplaman gibi… Bana kızma.
Sadece sakin ol. Seninle sohbet ederken sık sık ne hakkında konuştuğumuzu unuttuğumda kabalaşma, sinirlenme. Unutma, benim için en önemli şey seninle olabilmek.
Yaşlı ve yorgun bacaklarım artık eskisi kadar hızlı hareket edememeye başladığında, elimden tut. Tıpkı ilk yürümeye başladığın gün benim sana elimi uzattığım gibi…
O günler geldiğinde üzgün olma , üzülme. Sadece benimle ol ve yaşlılık denen bu yola girdiğimde, hayatımın sonlarına doğru bana tek gerekli şeyin sevgi olduğunu unutma…
Ve ben birlikte paylaştığımız bu sevgi dolu zamanlar için her zaman sana minnettar olacağım. Büyük bir gülümseme ve kocaman bir kucaklama ile sana söylemek istediğim tek şey seni ne kadar çok sevdiğimdir canım kızım.”
