Mesleğe başladığım ilk yıllar, ilköğretim ve ana sınıfı öğrencilerinin aileleri ile görüşme yapıyordum.
Bazı görüşmelerimde aileler, bana şu soruyu soruyordu: ‘Sizin çocuğunuz var mı?’
O zamanlar bu sorunun altında yatan hissiyatı, ‘Sen öyle öneriler veriyorsun da, gerçekte öyle olmuyor hoca hanım!’ demenin nazik versiyonu olarak değerlendiriyordum.
Geçtiğimiz aylarda Özgür Bolat’ın ana baba okuluna davet edildim. Aynı soruyu Özgür Bey’e de değişik şekilde ifade ediyorlar. Kendisine, ‘Çocuk düşünüyor musunuz?’ diye soru yöneltiyorlar. Aslında, bu sorunun altında da; ‘Her şeyi güzel anlatıyorsun, sen de yap bakalım, görelim! Dediğin gibi oluyor mu?’ düşüncesinin nazik versiyonu yatıyor.
Belki öyle. Belki de değil. Sonuç olarak;
‘Ben mükemmel bir anneydim, çocuğum olana kadar.’
Dikkat ederseniz yazılarımda, çocuğun davranış sorunlarına yönelik değil, anne olarak neler yaptığımla ilgili yazıyorum. Çünkü şunu çok iyi biliyorum:
Çocuğumun davranışının altında benim tutumlarım yatıyor.
Annenin tutumları
Babanın tutumları
Çevredekilerin tutumları
Çevrenin tutumu üzerinde kontrol sahibi değilim. Ama kendi tutumlarımın sahibiyim ve değiştirebilirim.
Ben değiştikçe, çocuğumun da değiştiğini gözlemleyebilirim.
Farklı platformlarda anneler sorular soruyorlar. Hep olumsuz davranışa odaklanılmış durumda. ‘Ne yaptıysam olmadı, değişmedi, bu çocuk neden böyle!’
Bu cümlelerin içinde çaresiz kalmış bir anne var. Ama aynı zamanda -güçlü bir ihtimal ile- bu sözlere maruz kalmış bir çocuk var.
‘Bu çocuk neden böyle!’
Çocuklar bizim aynamız, sevgili anne ve babalar.
Çok iyi gözlemciler, tutarsızlığı anında fark ederler, sizin eşinizle kurduğunuz ilişki biçimini anında kopyalar ve öyle davranırlar, hangi çocuğunuza nasıl yaklaştığınızı iyi çözümlerler ve kendilerini davranışınıza göre konumlarlar, çaresizliğinizi de güç yanlarınızı da hissederler, sınırlarınızı hep zorlarlar. Sizin netleştiremediğiniz her sınır, farklı sorunlar olarak karşınıza çıkar.
Koşul sunarsanız, koşul sunarlar. Kaygılarınızı hissederler ve belki bu yüzden okula giderken sizi bırakmak istemezler. Otoritenize karşı çıkarlar ve belki bu yüzden ödev yapmazlar ya da yemek yemezler. Kontrolün kendinde olduğunu size ispatlama içine girerler.
Bir psikolojik danışman anne der ki; Ne zaman çocuğumun bir davranışını değiştirmek istedim, işe önce kendi davranışlarımdan başladım.
Ebeveynlik uzun soluklu bir süreçtir. Bu bağlamda çocuk yetiştirme ile ilgili daha detaylı konulara değindiğim ‘Yeterli Anne Baba’ adlı e-kitabıma aşağıdaki linkten ulaşabilirsiniz.
Yeterli Anne Baba E-Kitap indir
Sevgilerimle
Dilek Söylemez
Psikolojik Danışman
İletişim:
www.instagram.com/dileginimgeleri
www.facebook.com/dileginimgeleri.dileksoylemez
