Hani o, sürekli bebekle yemek mücadelesine girenler var ya size söylemek istediğim bir şey var;
Bu mücadele bebeğin kimliğinin ilk inşasını oluşturuyor.
Bebekle anne arasında ilk ilişki örüntülerinden biri beslenmedir.
Besleyen anne ile beslenen bebek arasında ki bu beslenmenin nasıl bir duygulanımda olduğuna bağlı olarak annesi ve kendisi hakkında da bazı atıflarda bulunuyor.
Mesela, anne obsesifse ve bebek yediğinden ve yiyebileceğinden fazlasını yedirmek için zorluyorsa ve bebek istemezken bunu yapıyorsa;
Bebek iki şey yapar
1- Benim ne kadar yemek istediğimin önemi demek ki, annemin istediğine göre kendimi ayarlamalı ve yemeliyim diye düşünür.
Ve ısrarcı ve kontrolcü annenin ısrarına ve kontrolüne boyun eğer.
Bu ileride ısrar edildiğinde veya bir şey istenildiğinde hemen istenileni yapması gerektiği ve kontrolcü kişiler karşısında boyun eğmek zorunda olduğunu düşünmesine ve boyun eğmesine neden olur.
2- Bebek annenin ısrar ve kontrolüne karşı, sen beni kontrol edemezsin diyerek tepki gösterip anne ile savaşa girer.
Bu savaş yine yemek üzerinden olabilir. Yemez, az yer, yediğini çıkarır veya uyku ve tuvalet üzerinden anneyle savaşır.
Sen beni kontrol edemezsin deme şeklidir aslında bu tepki.
Beni olduğum gibi kabul et anne diyordur.
Ama anne ise benim bebeğim çok inatçı ve yemiyor, aç kalacak diye daha bu duruma odaklanıp daha fazla bebeği zorlar.
Artık ilişki yemek mücadelesine dönmüştür.
Empatik olamayan bir annenin tutumudur bu.
Benim bebeğim bunu yiyor ve bunu sevmiyor demek yerine; bunu da yemeli, şu kadar yemeli diye kafasındaki yeme düzenini bebeğe dayatmaya çalışıyordur.
Bebektir deyip geçmeyin.
Onunla kurduğunuz ilişki, onun hayatını belirleyecek.