Anne baba çocuğuna sürekli;
“Gelsene” kızım buraya.
“Bak” bakalım oğlum orada ne var…
“Giy” çabuk kızım üstünü, çıkıyoruz.
Oraya “basmasana” evladım, daha yeni sildim.
“Otur” çabuk ödevini yap… şeklinde emir kipli cümlelerle hitap ediyorsa, ona da aynı hitap tarzını “ezberlettiğini” bilmelidir.
Böylece çocuk da sokakta oyun arkadaşlarına, okulda okul arkadaşlarına ayni şekilde hitap edebilecektir. Bunu istem dışı, önceden içselleştirdiği için yapacaktır.
Öyle ki ileriki yaşlarda ve yetişkinlik döneminde de bu alışkanlığını sürdürme ihtimali çok yüksektir.
O zaman çok çaba sarf ederse ancak konuşma tarzını değiştirebilir.
Görüldüğü gibi, çocukluk dönemi alışkanlıkları gibi konuşma şekli alışkanlığı da çocuğun uzun yıllar “tarzı” olmaktadır.
Çocuğu ile bu şekilde konuşan annelerin babaların ve yetişkinlerin ruh haline gelince:
Muhtemelen onların;
“Baskıcı” bir anne baba,
Karşısındakine gereği gibi “saygısı” olmayan bir yetişkin,
Evladına pek “değer” vermeyen ebeveyn,
Tek başına “hükmetmeye” çalışan kimseler,
Başkasını “duygularına” hislerine önem vermeyen,
“Otoriter”, “buyurgan” ve emredici kişilik sahibi kimseler… olma ihtimalleri oldukça yüksek ihtimaldir.
Çocuğun insanlara yaklaşımını, onlarla uyuşmasını ya da uyuşmazlığını; annenin babanın çocuğa yaklaşımı ve onunla uyuşumunu belirler.
Yani çocuğunuza nasıl yaklaşırsanız, onunla nasıl uyuşursanız o da insanlarla uyuşmak için ayni kalıbı, yöntemi kullanacaktır.
Çocuk, insanlarla olan ilişkilerinin türünü, çocukluk yıllarında annesinden babasından kopyalar.
O vakit siz, çocuğunuzun insanlara yaklaşımının nasıl olmasını istiyorsanız, çocuğunuza da ayni tarzda yaklaşmalısınız.
Bilinmelidir ki:
Çocuk, “söz” ile öğrenir; “ses” ile eğitilir.
Her söz sesten oluştuğuna göre, sözden önce sesin “yumuşaklığı” önemlidir.
Yetişkinlerin, kendi çocuklarına hitap ve yaklaşım tarzı her nasıl ise bu; onların anneleri babaları da kendilerine o şekilde yaklaştıklarındandır. Dolayısı ile bu büyünün bir yerde, birileri tarafından bozulması gerekir.
İşte her kim çocuğunun “nezaket” içinde bir yaklaşım ve konuşma tarzı “benimsemesini” istiyorsa, şimdiden itibaren ona, ayni nezaket kuralları çerçevesinde çocuğuna hitap etmeli ve öyle yaklaşmalıdır.
