Birçok mail aldım, görüşmeler yaptım.
Hepsinde “Ben kötü bir anne miyim” kaygısı vardı.
Çünkü hiçbir şey hayallerimizdeki gibi olmuyordu.
Sahi ne hayal etmiştik biz?
Mis kokulu bebeğimiz beşiğinde mışıl mışıl uyuyacaktı.
Biz onun melek gibi uyuyuşunu izlerken huzuru bulacaktık.
Uyanınca hiç sorunsuz emecek, ek besinlere geçtiyse güzel güzel yemeğini yiyecekti.
Yüzü gözü yoğurt olmasına rağmen etrafın kirlenmesi bizim hiç umurumuzda olmayacaktı. Onun bu şirin görüntüsün fotoğrafını çekip, sosyal medya hesaplarımızda “güzelliğimi yoğurda borçluyum” yazarak paylaşacaktık.
Sonraa ona özene bezene aldığımız oyuncaklarla oturup sakin sakin nasıl oyunuyor izleyecektik. Yavrumuz oyununu oynarken biz kitabımızı okuyacaktık.
Arada bir kafamızı kaldırıp yavrumuza bakacak “ayy ne güzel oynuyor, ne tatlı” diye düşünüp yüzümüzde tatlı bir tebessüm kitabımıza geri dönecektik.
Yavrumuz için yağsız, tuzsuz, şekersiz ama leziz mi leziz yemekler yapmanın peşine düşecek, bu yemekleri ise bir gün kuş, bir gün tavşan, bir gün çiçek şeklinde tabaklar hazırlayarak sunacaktık.
O da iştahla yiyecekti tabi.
Bir de bu süslü tabakların resmini çekip sosyal medya hesaplarımızda paylaşacak, eşimiz dostumuzdan alkışları toplayacaktık.
Tuvalet alışkanlığı kazanma sürecinde biz de kakalara el sallayacak, diğer kakalara selam gönderecektik.
Onun için aldığımız güzel kıyafetleri, gönlümüzce giydirecek, parkta bahçede evde, hatta leğenin, sepetin, berenin içinde fotoğraflarını çekecektik.
Eee tatlı yavrumuza da leğenin içinden gülümsemek düşecekti.
Yeni doğan bebek oyuncakla oynamıyor, laftan sözden anlamıyor, sürekli ağlıyor, aralıksız emmek istiyor ya da emmeyi reddediyordu.
Süt bir türlü gelmiyor, gelse de acıyan meme uçlarıyla emzirmek çok zor oluyordu.
Herkesin bir göğsünden emzirirken diğer göğsünden sütler akarken senin niye sütün gelmiyordu!
Ya da keyif vermiyordu. İyi anne değil miydik yoksa!
Yalnız değilsin o duvara ben de çarptım! Ruhumu yaraladım, yaralarımı bebek kokusuyla sardım…
Birlikte büyümek güzel, birlikte keşfetmek güzel, birlikte denetimlemek öğrenmek güzel…
Bazen tek ihtiyacımız içimizde bize fısıldayan anne ve dikkate almamız gereken yegane akım ise doğal ebeveynlik…
Doç. Dr. Saniye Bencik Kangal
Akademisyen Anne
