Çocuğunuz;
– Siz boş boş dururken, “Baba dur bak sana ne anlatacağım”, diye gözünüzün içine bakmaz.
– Sizin yapacak işiniz olmadığı zaman, “Anne benimle oyun oynar mısın?” diye yalvarmaz.
– Siz, acaba ne yapsam ki diye kara kara düşünürken, “Hadi beni gezmeye götür” hiç demez.
Çocuk bütün buna benzer taleplerini genellikle;
– Tam da işten eve bitkin vaziyette geldiğiniz anda,
– Tam da evin işlerini bitirip, yorgunluktan adeta canınız çıktığı anda,
– Tam da sofradan kalkıp şöyle bir uzanayım dediğiniz anda,
– Tam da telefonunuzla önemli bir görüşme yaptığınız anda, “ısrarla”, dirençle, ciğerinden gürleyerek gelen bir hevesle, “İşte tam zamanı” diyerek tarifsiz bir beklenti eşliğinde size iletir.
Sonuç;
İşte, anneliğin babalığın tam zamanıdır.
Çocuğun gönlünü kazanmanın ya da kaybetmenin tam zamanıdır.
Ne zannettiniz…
