“Anne seni uzay kadar özlüyorum”
“Ben de seni çook özlüyorum canım” dedim…
Sabah böyle uyandı, sonra biraz ağladı.
Okulda ayakkabımı giyemiyorum diye ağladı, seni özlüyorum diye ağladı en son okula gitmek istemiyorum diye ağladı.
Sabırla sarıldım, sevdim, okşadım her okul sabahı aynı.
Ama biliyorum ki okulun kapısından girene kadar, hatta arabadan inene kadar.
Okulu öyle keyifli anlatıyor ki, öğretmenleri de okulda çok mutlu diyor.
Babası okuldan partiden çıkar gibi çıkıyor diyor.
Ama her sabah aynı duygusal anlar yaşanıyor işte…
Peki ne yapacağız “Oğlum kocaman oldun ne ağlaması şimdi!”, “Offff tamam ama” demeden seni anlıyorum ama gitmek zorundayız, okulda güvendesin mesajlarını vermek çok önemli.
Evet bazen insanın içinden şöyle kocaman bir “Ooooofff yeter ama her gün her gün ne olacak böyle” demek geçiyor ama demeyelim sakın demeyelim.
Geçecek, alışacak, biraz sakin.
Okula uyum öyle bir iki haftalık bir süreç değil ki tam adaptasyon daha uzun zaman alıyor.
Hatta okula güle oynaya giden çocuklar bir bakmışsın dönemin ortasında ağlayarak gitmeye başlamış.
Allah off çekecek, ağlayacak başka haller vermesin.
Yine de annelik işte biliyorsun alışacak ama aklın heeep onda…
Doç. Dr. Saniye BENCİK KANGAL
